حد فاصل بين يأس و اشتياق
حد فاصل بين يأس و اشتياق,خود خشنودی,غرور قدم ها,حدفاصل لغزش
خشنودی از خود
از خود خوشنودى ” كلمه ى رمزِ” همگى ما است، كه به صورت هاى متفاوت و در شرايط مختلف بروز مى كند. مهم ترين چيزى كه ما درباره ى از خود خوشنودى مى دانيم اين است كه به ندرت در حين انجامش، مى توانيم آن را تشخيص دهيم. در برخى موارد تا خود آن را تجربه نكنيم، صحبت درباره اش غير منطقى است. ما هميشه باور داريم كه تجربه ى ما متفاوت خواهد بود، و اكثر ما آن را تشخيص نمى دهيم تا در نهايت آزارمان دهد.
ممكن است تا وقتى كه سرمان به سنگ نخورده، نفهميم كه درحال توجيه هستيم. بهانه و توجيه ممكن است بسيار تعجب آور باشد و اصلاً آن چيزى كه پيش بينى مى كرديم، از آب در نيايد. بعضى از ما پس از كار كرد قدم ها دچار غرور و از خود خشنودى مى شويم. بعضى ديگر از ما در شرايط سخت، اميدمان را از دست مى دهيم. بعضى از ما در مشاركت خود مى گويند: وقتى همه چيز خوب شد، شرايط براى مان سخت شد؛ زندگى مان بهتر مى شود و ما با خود فكر مى كنيم ” خيلى خوب، كار من ديگه تمام شد”. خشنودى از خود، حد فاصل بين يأس و اشتياق است. نه تنها ممكن است همه چيز خود را از دست بدهيم، بلكه تمام فرصت هاى بهتر شدن را نيز از دست خواهيم داد. نديدن اميدى كه روبروى مان است، باعث مى شود تا نتوانيم ترسى كه پشت سر ما پرسه مى زند را ببينيم. به جاى حركت از يأس به سوى اشتياق، ممكن است از يأس به سوى خوشنودى از خود حركت كنيم. اين حالت ممكن است بهتر از گذشته باشد، اما باز هم ما داريم براى خود كم مى گذاريم.
داستانِ از خود خوشنودىِ همگى ما مشابه يك ديگر است. ما ممكن است در كار و شغل خود يا در پرستش كردن، يا هر نوع فعاليتى غرق شويم، و فكر كنيم كه NA به نوعى رشد ما را محدود يا خفه مى كند، يا اين كه ما بيشتر از اين چرند و پرندهائى كه در بهبودى مطرح مى شود رشد كرده ايم. ما راهنماى مان را از دست مى دهيم ويا از او جدا مى شويم و ديگر هرگز به كسى وصل نمى شويم. بعضى اوقات اين فرايندى است كه به آهستگى جلو مى رود، يعنى ما از دوستان خود دور مى شويم، رفتن به جلسات را متوقف مى كنيم، خود را در كار و شغل مان غرق مى كنيم يا رنجش هاى مان بر روى هم تل انبار مى شوند. يواش يواش كار بر روى بهبودى مان را متوقف مى كنيم و اجازه مى دهيم جاى پاى بيمارى مان محكم شود. ما ممكن است همه چيز خود را به خاطر يك تصور باطل از دست بدهيم. اين تفكر كه درباره ى حضور در جلسات، كار كردِ قدم و رابطه ى راهنما و رهجو ديگر نياز نيست كه حواس مان جمع باشد يا به خود سخت بگيريم، نتيجه ى بد و قابل پيش بينى اى براى ما در بر دارد. يكى از اعضا مشاركت مى كرد: ” من به خاطر كارم، وقت زيادى را در جاده ها مى گذراندم. كم كم به نظرم زياد مهم نبود اگر به جلسه نروم “. ما نمى توانيم تشخيص دهيم كه اعتياد چگونه دارد بر ما تأثير مى گذارد، به خصوص كه نوع تخريب مان با گذشته فرق دارد. ممكن است ما در انجامِ برنامه ى خود به خواب رويم و پيش خود فكر كنيم كه هنوز بيداريم. مهارت هاى زندگى كه در بهبودى آموخته ايم، مى توانند تبديل به جزئى از ساختار انكار ما شوند. اين گونه نيست كه هر كس در اين شرايط باشد، حتماً لغزش مى كند اما به نظر مى رسد كه تقريباً هر كس بعد از مدتى پاكى، لغزش كرده است، اين شرايط قسمتى از داستان اوست.
حد فاصل بين يأس و اشتياق,خود خشنودی,غرور قدم ها,حدفاصل لغزش
پاک زیستن- فصل 6: صفحه هاى٢٦9-٢٦7
حد فاصل بين يأس و اشتياق,خود خشنودی,غرور قدم ها,حدفاصل لغزش
وب سایت رسمی انجمن معتادان گمنام : https://nairan.org
نرم افزار آدرس جلسات : Meeting.nairan.org
تالار گفتگوی معتادان گمنام ایران : https://forum.na-iran.org
آموزش ثبت‌نام در تالار گفتگو : https://na-iran.org/?p=354704
دفترچه تلفن خدماتی نواحی : Phone.nairan.org
اپلیکیشن آدرس جلسات : https://nairan.org/?p=354277
حد فاصل بين يأس و اشتياق,خود خشنودی,غرور قدم ها,حدفاصل لغزش
Visits: 39
