برای اعضا

سلام،به تو دوست هم درد من سلام،به تو دوست تازه وارد که هنوز درد های جسمی وحالات نامطبوع و کلافه کننده خماری با تن کوفته ات. به این سو و آن سو می کشی. برای همه ما، بی خوابی های شبانه تو کاملا قابل درک است؛ ولی بدان که بهترین لحضه برای خلوت کردن با خدا، همان ساعات نیمه شبی است که قادر نیستی حتی یک آن، مژه برهم بگذاری. فرصتی دست داده است تا با مهربان ترین مهربانان،گپی بزنی. راستی، آخرین باری که صادقانه باو به گفتگو نشستی کی بوده؟ ... ادامه مطلب

من در اکتبر 1984 وارد اولین جلسه‌ی معتادان‌گمنام شدم. در آن زمان نمی‌دانستم این برنامه چه تاثیری بر زندگی من خواهد گذاشت. من هنوز به مردم، مکان‌ها و اشیا اجازه می‌دادم مرا کنترل کنند. یک سال بعد از ترک مواد هنوز تسلیم نبودم تا بالاخره تصمیم گرفتم این راه را امتحان کنم.

... ادامه مطلب

این سوالی بود که یک سال اول بهبودی مرا درگیر خود کرده بود. تفاوت اصلی آن را فهمیدم. متوجه شدم اگر به جنگیدن ادامه دهم درد خواهم کشید. ولی من در برابر چه چیزی می جنگیدم؟ دوست داشتم دستکش‌های بوکس را در بیاورم. می خواستم آن درد دائمی را که در روحم احساس می کردم رها کنم. ... ادامه مطلب

اسم من کیانوش است و یک معتاد هستم و خوشحال ام که تا امروز توانسته ام توسط انجمن معتادان گمنام به مدت 5 سال 3 ماه و 21 روز پاک بمانم. دوست داشتم من هم مختصری از زندگی ام و نحوۀ پیوندم به انجمن و پاک شدنم را تا به امروز با شما در میان بگذارم. از خداوند می خواهم که با صداقت بتوانم مطالبم را عنوان کنم. من هم بعد از چندین سال تخریب و مصرف و خسارت در تیرماه 1379 توسط یکی از بستگانم در تهران پیام عشق را گرفتم. ... ادامه مطلب

  یک لغزش اگر به تسلیم و تمایل بی‌انجامد شما را وادار می کند که به همه چیز با دقت بنگرید. من در طول سال گذشته به نفسِ خود توجه کرده ام که تا چه حد، کم یا زیاد، در تصمیم گیری های من دخیل بوده است. نشریات می گویند که یا فروتن باش یا خجالت زده. تجربه من این است؛ ... ادامه مطلب

به ساقی اعتماد می‌کردم و پولم را بهش می‌دادم و او بالا می‌کشید. اولین بار که مواد را ترک کردم، رفتارم طوری بود که انگار نمی‌توانم به کسی اعتماد کنم. ... ادامه مطلب

 به هر حال به پارک رسیدیم و همان تیر چراغ برق! ... ادامه مطلب

به هر شکلی بود شب را به صبح رساندم، تلألو نور طلایی آفتاب اولین روز پاکی ام را نوید می داد. اولین روز تابستان فرح بخش و آرامش دهنده بود. چندتا نفس عمیقی کشیدم، سینه ام پر از هوای تازه شد و شروع به نرمش و دویدن بین درختان پارک کردم، زانوانم سست بود، اصلاً حال نداشتم ولی دوست داشتم روز اول را با یک کار مثبت شروع کنم چند دقیقه ای گذشت و صدایی به گوشم خورد که بلند فریاد میزد: ماشاالله آفرین، جانمی! ... ادامه مطلب