معلولیت
معلولیت,برخلاف بیماری اعتیاد,موانع بهبودی,ورود به جلسات NA,در دسترس همه معتادان
نشریات مان می گویند: “فقط برای امروز, سعی خواهم کرد از زاویه بهتری به زندگیم نگاه کنم”. با وجودیکه بیشتر ما معتادان در مقابل تغییر مقاومت می کنیم، می دانیم که تغییر نگرش و تغيير استنباط حاصله از آن به نفع مان خواهد بود.
هیچ چیز مانند تجربه معلولیت زاويه ديدمان را تغییر نمی دهد. به احتمال زیاد، اگر یک زندگی پر و غنی داشته باشیم، در مقطع خاصی معلولیت را تجربه خواهیم نمود .
حتی اگر آن مدت کوتاهی طول بکشد یا طوری باشد که زندگی مان را برای همیشه متحول سازد. درهردو صورت, درس هایی که از این تجربه میاموزیم. حتی اگر توأم با محدوترشدن گزینه هایمان باشند می توانند منجر به غنی تر شدن زندگی مان گشته و درک مان را وسیع تر کنند.
می دانیم که بهبودی همیشه باید در رأس قرار گیرد. اما زمانی که با معلولیت درگیر می شویم،به چیزی بیش از آن نیاز داریم تا بتوانیم هر روز را سپری کنیم.
برخی از ما با معلولیتی دائمی که از قبل جزئی از زندگی مان بوده, وارد بهبودی می شویم. تجربه نشان می دهد که هر معتادی می تواند بهبود پیدا کند و چالش هایی مضافی که یک معلولیت برسر راهمان قرار می دهد، مانعی برای جلوگیری از راه جدید زندگی مان نمی باشد.
همانطور که یکی از اعضا مشارکت کرد: “می دانم برخلاف بیماری اعتیادم که توسط این برنامه بهبود خواهد یافت، هیچوقت از بیماری نابینایی ام بهبود پیدا نخواهم کرد. اما تعبيرم از این معلولیت می تواند بهتر شود که این خود به بهترشدن روحیه ام منجر خواهد شد.
دقیقا مانند یک عضوی که مشکلی با بینایی اش ندارد، موضوع مهم در اینجا خویشتن پذیری است. من خیلی ساده, باید چیزهای بیشتری را بپذیرم”. گفته می شود: ” محدودیت هایت را توجیه کن و آنها همیشه با تو باقی خواهند ماند”.
ممکن است آنقدر بصورتی دردناک از محدودیت هایمان آگاه باشیم که نتوانیم خود را بدون آنها تصور کنیم. ما برای توانایی های از دست داده مان سوگواری نموده و از آنچه که در انتظارمان است واهمه داریم. معلولیت,برخلاف بیماری اعتیاد,موانع بهبودی,ورود به جلسات NA,در دسترس همه معتادان
بسیاری از ما با تقاضای کمک نمودن مشکل داریم، ناتوانی در مورد چیزهای کوچکی مانند یک پیاده رو ناهموار, دکمه های یک پیراهن و چیزهایی که دیگران احتمالا مشکلی با آنها نداشته و عادی می دانند. می تواند ما را آشفته و ناامید کند. ممکن است از اینکه انجام کارهای ساده چقدر به زمان و تفکر نیاز دارد, متعجب شويم.
معلولیت,برخلاف بیماری اعتیاد,موانع بهبودی,ورود به جلسات NA,در دسترس همه معتادان
تحت چنین شرایطی هرگونه صحبتی راجع به سپاسگزاری ممکن است مضحک به نظر بیاید و باعث خشم مان گردد. ممکن است فکر کنیم: “تو اصلا درک نمی کنی و نمی دانی من دارم چه می کشم”. تأسف به حال خود در زمانی که واقعا بتوانیم آنرا برای خود توجیه کنیم دست کمی از زمانهای دیگر ندارد و به همان اندازه خطرناک است و می تواند منجر به مرگ مان گردد. اگر مدتی زیادی را در برنامه سر کرده باشیم از این امر بخوبی آگاهیم که سپاسگزاری تقریبا همیشه کوتاه ترین راه به التیام است.
بعضی از ما سپاسگزاری را در این آگاهی می بینیم که شرایط می توانستند بدتر از این باشند و با کمک به دیگران و یا مشاهده کسانی که نسبت به ما حتی با چالش های بزرگتری مواجه هستند, تسکین پیدا می کنیم.
برخی از ما زمانی سپاسگزاری می کنیم که داشته هایمان را مورد توجه قرار دهیم. اما این چنان احساس شدیدی را در ما ایجاد نمی کند، اینکار را با بیاد آوردن کسانی که به ما اهمیت می دهند و همچنین یک رابطه صمیمی با نیروی برترمان شروع می کنیم. در چنین مواقعی ایجاد یک فهرست سپاسگزاری می تواند ابزاری حیاتی باشد.
یکی از اعضای قدیمی سابقا با شکوه می گفت: “اگر نمی توانی چیزی را که نسبت بدان سپاسگزاری پیدا کنی کارت را از این حقیقت شروع کن که الان در آتش نیستی و سپس چیزهای دیگری را به لیست اضافه کن”
معلولیت,برخلاف بیماری اعتیاد,موانع بهبودی,ورود به جلسات NA,در دسترس همه معتادان
آموختن اینکه چطور دست کمک به سوی اعضایی با نیازهای مضاعف دراز کنیم ، نیز می تواند یک فرایند باشد. پرسیدن این سؤال که چطور می توانیم به شخص مزبور کمک کنیم و فرض نکردن اینکه او به چه نیاز دارد، اقدامی است که حس همدلی ما را به نمایش می گذارد.
میاموزیم یک کمک ساده که بدون الم شنگه و بطور قابل اعتمادی پیشنهاد گردد, می تواند نوع قدرتمندی از عشق و پذیرش باشد. ممکن است برای اینکه بتوانیم به یک عضو اجازه دهیم تا على رغم معلولیتش لذت خدمت را تجربه کند، مجبور شویم رسم و رسوم و خط مشی مان را تعدیل دهیم.
معلولیت, ما را برای خدمت گرفتن فاقد صلاحیت نمی کند و بالعکس شاید ما را نسبت به نیازهای اعضایمان و موانع بهبودی که بر سر راه معتادان هنوز در عذاب وجود دارند، آگاه تر می نماید. معلولیت,برخلاف بیماری اعتیاد,موانع بهبودی,ورود به جلسات NA,در دسترس همه معتادان
درNA برای همه راهی وجود دارد تا بواسطه آن بتوانند دین خود را به انجمن ادا کنند. اما ممکن است مجبور شویم در این رابطه کمی ابتکار آمیز عمل نموده و بهترین راه خدمت کردن را شناسایی کنیم. زمانی که ما موانع خود را نادیده گرفته و به دیگران کمک می کنیم،می توانیم الگوهای نیرومندی از تعهد و تمایل باشیم.
ممکن است نسبت به طرز ورود به جلسات NA با ویلچر توجه داشته باشیم ، حتی اگر این برای مدت کوتاهی باشد. مثلا در فهرست آدرس جلسات , آن جلساتی را که امکان دستیابی بدانها با استفاده از ویلچر وجود دارد ، شناسایی می کنیم و شروع می کنیم به توجه کردن به جلساتی که خوشامدگوی ما بوده و در ما احساس امنیت ایجاد می نمایند.
برای بعضی از ما آن جلسه ای که درب ورودی اش هم سطح خیابان بوده اما دستشویی آن در طبقه اول قرار دارد، به همان اندازه قابل دسترسی است که کره ماه قابل دستیابی است.
وقتی درNA تجربه و آگاهی مان را درخدمت جامعه محلی خود قرار می دهیم ، کمک می کنیم تا بدون توجه به معلولیت و شرایط جسمی مرتبطه پیام مان در دسترس همه معتادان قرار گیرد.
بدین ترتیب ممکن است چالشی که ما با آن مواجه هستیم بتواند به کل انجمن کمک کند تا به شیوه ای مؤثرتر, حامل پیام بهبودی باشیم .
معلولیت,برخلاف بیماری اعتیاد,موانع بهبودی,ورود به جلسات NA,در دسترس همه معتادان
در زمان احتياج ما تقریبا همیشه در میابیم که اعضایNA آماده کمک کردن به ما هستند. با وجودیکه ممکن است این افراد آنهایی که انتظار داشتیم و یا می خواستیم نبودند، شاید اینکه چه کسانی حاضرند و چه کسانی حاضر نیستند ، در شرایط دشوار ما را همراهی کنند، باعث تعجب مان گردد.
گمنامی در انجمن بدین معناست که ما همه با یکدیگر برابریم، هریک از ما دارای توانایی هایی ارزشمند و در عین حال محدودیت هایی تأسف آور بوده و آنچه را که با یکدیگر می توانیم انجام دهیم به تنهایی نمی توانیم.
ما به خود اجازه می دهیم با آنهایی که ما را همراهی می کنند ، بصورتی آشکار صحبت نموده و روی ناامیدی خود بابت آنهایی که در آنجا حاضرنبودند ، تمرکز نکنیم.
ممکن است بخواهیم دیگران طبق انتظارات مان عمل کنند اما در عین حال نمی خواهیم فرصت دیدن معجزات کوچک را از دیدن آنهایی که اصلا تصور نمی کردیم توانایی حضور یافتن و کمک کردن را داشته باشند، از دست بدهیم.
درس هایی را که درNA در رابطه با مشارکت ، مراقبت ، درخواست کمک نمودن و داشته هایمان را در اختیار دیگران گذاشتن” میاموزیم ، ابزار قدرتمندی هستند که می توانیم در دنیای بیرون از انجمن نیز به کار گیریم.
ممکن است نسبت به دیگر افرادی که با چالش های جسمی خود کشمکش دارند، حس همدردی کنیم و دریابیم که تجارب مشترك مان ما را به یکدیگر نزدیک تر می نماید.
ممکن است هم در داخل و هم در بیرون از انجمن, بواسطه همنشین بودن با آنهایی که با مسائلی مشابه مشکلات ما دست بگریبان بوده و توانسته اند راهی برای وفق دادن خودشان پیدا کنند،تسکین پیدا کنیم .
معلولیت,برخلاف بیماری اعتیاد,موانع بهبودی,ورود به جلسات NA,در دسترس همه معتادان
غرورمان می تواند حتی نقصی بزرگتر از آن چالش جسمی باشد که در مقابلمان قرار دارد. غرورمان می گوید ما دوست داریم خوب بنظر بیایم اما معلولیت جسمی مان بدان خدشه وارد می کند. ممکن است, خجالت, شرم و عدم تمایل به “اینطور دیده شدن” ما را از انجام آنچه که در توان داریم و واقعا زندگی کردن و از آن لذت بردن, بازدارد.
اگر بدان اجازه دهیم, معلولیت جسمی مان می تواند بهانه ای برای انزوار گوشه نشینی و ترس باشد، به تدریج در میابیم معلولیتی که ما را مجبور به تغيير عادات مان نموده, زاويه ديدمان نسبت به دنیا را نیز تغییر می دهد.
به جزئیاتی که قبلا نمی دیدیم توجه می کنیم و به افرادی که تا به حال ندیده بودیم مرتبط می گردم. همچنانکه ریتم زندگی مان تغییر می کند، موسیقی آن نیز متحول می گردد. یاد می گیریم به جای اینکه خود را در محدودیت هایمان غوطه ور کنیم ، بدانها احترام بگذاریم و مهارت و نقاط قوت مان را در زمینه های جدید پرورش دهیم.
دوباره و دوباره یاد می گیریم که بعضی از بهترین هدایا در بدترین بسته بندی ها در اختیارمان قرار می گیرند. اگر نسبت به درس های حاصل از هر تجربه ای روشن بین باشیم، به ما کمک می شود حتی در سخت ترین شرایط و با علم باینکه مجبور نیستیم به تنهایی با آنها مقابله کنیم و این مطمئنا برایمان آسان تر خواهد بود. از میان شان عبور کنیم.
معلولیت,برخلاف بیماری اعتیاد,موانع بهبودی,ورود به جلسات NA,در دسترس همه معتادان
منبع : کتاب پاک زیستن
Visits: 5
