نه ، جدی ، بگو ببینم…

ولی من نباید در این چاه مي افتادم ، مسئله این است که ما حس می كنيم هر طور شده باید کنجکاوی مان را ارضاء کنیم، این است که از همه جور حرف مفت زدن های خبیثانه استقبال می کنیم و منظورم از استقبال، يعنی (تعارف کردن، بفرما زدن، سر به تایید جنباندن و تا بناگوش لبخند زدن، و غیره) کنجکاوی به نوعي خارش مبهم می ماند، چیزی که آن پس و پشت های دور از دید ترس ذهن شروع می کند به لولیدن، و عين یک زخم ناسور، مرهم می طلبد. ... ادامه مطلب