لحظه ای سکوت

آن لحظه برای من از اهمیت به خصوصی برخوردار است. صورتم را با دست هایم پوشاندم و کوچه ها و سطل زباله هایی را که بخش عمده ی زندگی ام را ( حدود 23 سال ) آنجا سپری کردم را به یاد آوردم. صورت معتادان بی چهره را به یاد آوردم.امروز من احساس تعجب می کنم از اینکه اعضای انجمن، مسئله به این مهمی را نادیده می گیرند یا بهش کم توجهی می کنند؛ آنقدر برای شان عادی است که بلند می شوند ، دعای آرامش را با عجله می خوانند و به سرعت خارج می شوند. ... ادامه مطلب