پیام تولد یک‌سالگی

این نوشته روایت صادقانه فردی‌ست که پس از تلاش‌های ناموفق، با پذیرش برنامه و اصول بهبودی توانست یک سال پاکی را تجربه کند. او از نقش جلسات، راهنما و تسلیم در تغییر مسیر زندگی‌اش می‌گوید.

اکنون که در حال نوشتن این نامه هستم، یک سال پاکی‌ام را جشن گرفتم. در اولین سالروز پاکی‌ام تصمیم گرفتم قلم به دست بگیرم و از این طریق پیامی برای دیگر همدردانم بنویسم. من هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم که بتوانم یک سال را بدون مصرف مواد مخدر زندگی کنم. چند سالی بود که با برنامه معتادان گمنام آشنا بودم و در جلسات بهبودی شرکت می‌کردم؛ اما به دلیل رعایت نکردن رهنمودهای برنامه و از همه مهم‌تر، با این فکر که خودم به‌تنهایی می‌توانم پاکی‌ام را حفظ کنم، نمی‌توانستم پاک بمانم و در انجمن ماندگار شوم.

همیشه فکر می‌کردم انجمن برای من کار نمی‌کند، اما یک سال پیش که مجدد وارد برنامه شدم، به این نتیجه رسیدم که این‌طور نیست و من اشتباه فکر می‌کردم. متوجه شدم اگر تمایل داشته باشم اصول برنامه را در بهبودی و زندگی‌ام اجرا کنم، نه‌تنها پاک خواهم ماند، بلکه به‌واسطهٔ رهنمودهای برنامه، مسیر زندگی‌ام نیز تغییر خواهد کرد.

اکنون با تسلیم شدن به رهنمودهای برنامه، به‌طور مرتب و منظم در جلسات بهبودی شرکت می‌کنم، راهنما گرفتم، قدم کار می‌کنم و خدمت‌گزار انجمن هستم. از خداوند سپاسگزارم که به‌واسطهٔ رعایت اصول سادهٔ برنامه، به من کمک کرد تا این لحظه در برنامه پاک بمانم.

اکنون باور دارم تا وقتی که این تصور باطل که خودم به‌تنهایی و بدون کمک دیگران می‌توانم پاک بمانم در هم شکسته نشود، به‌طور قطع در حال رکود و برگشت به گذشتهٔ تلخ خود هستم. گاهی مواقع در دام افکار سابق خود گرفتار می‌شوم، اما با نگاهی به تجربه‌های دردآور گذشته، خود را مجدداً ملزم به رعایت اصول اولیهٔ برنامه برای حفظ پاکی و بهبودی می‌کنم. باور دارم برای دستیابی به کیفیت بهبودی، لازم است از الگوهای فکری قدیمی خود دست بردارم و تصورات بیمارگونه‌ام را کنار بگذارم.

اکنون با این تجربهٔ دردآور، به این نتیجه رسیده‌ام که دیگر نمی‌توانم بهای رکود، بی‌تفاوتی و بی‌حوصلگی نسبت به اصول برنامه را بپردازم.

برگرفته از پیام بهبودی سال بیستم / شماره 81 / زمستان 1403