هدیه صبر

در این روایت انگیزشی، یک همدرد با صداقت از مسیر دشوار اعتیاد تا رسیدن به آرامش، پذیرش اجتماعی و معنای واقعی زندگی سخن می‌گوید. این داستان نمونه‌ای روشن از تأثیر برنامه‌های دوازده‌قدمی و حمایت انجمن معتادان گمنام در بازسازی زندگی افراد است.

حدود دوازده سال است که پاک هستم و عضوی از انجمن معتادان گمنام می‌باشم. باور دارم مادامی که پایبند اصول و رهنمودهای انجمن معتادان گمنام باشم، همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت.

در خانواده‌ای بزرگ شدم که زندگی نسبتاً خوبی داشتیم؛ اما وقتی مصرف مواد مخدر را آغاز کردم، به مرور زمان و با اجبار در مصرف، عزت و احترامم را در بین اقوام و جامعه از دست دادم. به خاطر دارم در اواخر مصرفم، بسیاری از داشته‌هایم را هم از دست داده بودم و به آخر خط رسیده بودم. زندگی‌ام کاملاً آشفته شده بود تا این‌که پیام انجمن معتادان گمنام از طریق یک دوست بهبودی به من رسید.

با ورود به انجمن، زندگی پاک از مصرف مواد مخدر، همراه با اصول برنامه، برایم آغاز شد. استفاده از اصول اولیهٔ برنامه مانند شرکت منظم در جلسات بهبودی، گرفتن راهنما، کارکرد قدم‌ها و خدمت، زندگی مرا متحول کرد. آرامش به زندگی‌ام آمد، جامعه مرا پذیرفت و مشغول به کار شدم. اعتبار از دست‌رفته‌ام را به مرور زمان بازیافتم. خودمحوری و ترس، آرام‌آرام جای خود را به مشورت و شهامت دادند و دیگر نیازی به رفتارهای ناهنجار و حرف‌های غیرواقعی برای ادامه زندگی نداشتم.

انجمن کمک کرد تا صداقت و درستی را جایگزین کارهای مخرب گذشته کنم، تا دیگر لازم نباشد خودم را از دیگران پنهان کنم. اتفاقات و معجزاتی که دیگران از آن سخن می‌گویند، با «صبر» در برنامه و پیروی از رهنمودهای آن در مسیر بهبودی، برایم رقم خورد. برای این همه موهبت، باید سپاسگزار خداوند و قدردان برنامه باشم و تلاش کنم تا مسئولیت‌هایم را در قبال پاکی و بهبودی‌ام به‌درستی انجام دهم.

در پایان، باور دارم تنها راهی که به‌جز زندگی به روال برنامه وجود دارد، زندان، تیمارستان، آوارگی یا مرگ است. دریافتم که با به‌کارگیری قدم‌های دوازده‌گانهٔ معتادان گمنام، زندگی ثمربخشی خواهم داشت.

به امید روزی که هیچ معتادی از درد اعتیاد نمیرد و پیام انجمن معتادان گمنام را دریافت کند.

برگرفته از نشریه پیام بهبودی سال بیستم شماره 81 / زمستان 1403