داستانی از خدمت، همدلی و امید

خدمت در مجله «پیام بهبودی» نه‌تنها بهبودی فردی را تقویت کرد، بلکه همدلی و ارتباط عمیق‌تری با اعضای انجمن معتادان گمنام به ارمغان آورد. داستان‌های الهام‌بخش اعضا و درس‌های قدم دوازدهم، انگیزه‌ای برای ادامه مسیر بهبودی و خدمت به دیگران ایجاد کرد. این تجربه نشان داد که حتی کوچک‌ترین خدمات می‌توانند تأثیری بزرگ بر زندگی شخصی و جامعه داشته باشند.

زمانی که مسئولیت خدمت در مجله «پیام بهبودی» را پذیرفتم، نمی‌دانستم این خدمت تا چه حد می‌تواند زندگی‌ام را متحول کند. در ابتدا، با نگاهی اجرایی و صرفاً با تعهد به بازگو کردن داستان‌ها و تجربیات دوستان، به سراغ این مسئولیت رفتم. اما با هر صفحه‌ای که آماده می‌کردم و هر داستانی که می‌شنیدم، به‌تدریج احساس کردم بهبودی‌ام همگام با بهبودی دیگر اعضا در حال رشد و توسعه است. این تجربه به من نشان داد که حتی کوچک‌ترین خدمات نیز می‌توانند تأثیری عمیق بر مسیر بهبودی و زندگی شخصی بگذارند.

یکی از مهم‌ترین تأثیرات خدمت در مجله «پیام بهبودی»، افزایش همدلی و ارتباط عمیق‌تر با اعضای انجمن بود. از جمله لحظات تکان‌دهنده، مصاحبه با یکی از اعضا بود که داستان زندگی‌اش هرگز از خاطرم نمی‌رود. او که روزگاری بر اثر اعتیاد تا آستانه مرگ پیش رفته بود، اکنون به‌عنوان استاد در یکی از دانشگاه‌های خارج از کشور تدریس می‌کند. وقتی با او گفت‌وگو کردم و از سفر درونی و بازگشت معجزه‌آسایش به زندگی شنیدم، عمیقاً تحت تأثیر قرار گرفتم. این داستان جرقه‌ای در من روشن کرد که مرا به بازگشت به مسیر تحصیل و تلاش برای رسیدن به اهدافم هدایت کرد. این مصاحبه و داستان‌های دیگر این پیام را به من منتقل کردند که بهبودی و پیشرفت فردی هرگز دیر نیست و حتی تاریک‌ترین لحظات می‌توانند نقطه آغازی دوباره باشند.

خواندن تجربیات و داستان‌های زندگی افرادی که راهی مشابه من پیموده بودند، به من کمک کرد تا به مشکلات خودم از زاویه‌ای دیگر نگاه کنم. هر داستان، یادآور این واقعیت بود که بهبودی نه‌تنها سفری فردی، بلکه مسیری است که در آن حمایت و همدلی نقش مهمی ایفا می‌کنند. از لحظات ناامیدی تا دستاوردهای بزرگ، همه و همه به من یادآوری می‌کردند که مسیر بهبودی در میان هم‌دردان، هموارتر می‌شود.

این خدمت مرا با افرادی آشنا کرد که از اولین اعضای انجمن در ایران بودند. در گفت‌وگو با این دوستان، به گذشته‌ای پر از درد و ناامیدی بازگشتم؛ دورانی که آنان با مشکلات بزرگ و ناشناخته‌ها روبه‌رو بودند. اما با وجود همه دشواری‌ها، با عشقی بی‌پایان و انگیزه‌ای وصف‌ناپذیر، به برگزاری جلسات بهبودی و رشد انجمن در ایران کمک کردند و آن را به نسل‌های بعد سپردند. شنیدن این داستان‌ها ایمانی در قلبم ایجاد کرد که بهبودی نتیجه تلاش‌های جمعی است و هر عضو به سهم خود سنگی بر بنای این ساختمان مستحکم گذاشته است. دیدن تعهد و عشق اعضای اولیه انجمن، مرا به احساس مسئولیت بیشتری برای خدمت و انتقال پیام بهبودی به نسل‌های بعدی ترغیب کرد.

هرچند خدمت در کمیته فصلنامه «پیام بهبودی» لحظات لذت‌بخش بسیاری به همراه داشت، اما با چالش‌هایی نیز همراه بود. مدیریت زمان، هماهنگی با دیگر خدمتگزاران و اطمینان از کیفیت و محتوای مطالب، از جمله این چالش‌ها بودند. این خدمت به من آموخت که مسئولیت‌پذیری و حفظ تعهد به اصول و اهداف انجمن، از مهم‌ترین ابعاد یک خدمت صادقانه است. همچنین، این تجربه صبر، انعطاف‌پذیری و توانایی کار تیمی‌ام را تقویت کرد.

در طول این خدمت، یکی از عمیق‌ترین پیام‌هایی که برایم آشکار شد، مفهوم قدم دوازدهم بود: بیداری روحانی حاصل از قدم‌ها، رسالتی است برای انتقال پیام به سایر معتادان و به‌کارگیری این اصول در همه جنبه‌های زندگی. بهبودی‌ام با خدمت به دیگران معنا پیدا کرد و این خدمت، انگیزه و اشتیاق بیشتری برای ادامه مسیر بهبودی در من ایجاد کرد. اکنون به آینده با نگاهی متفاوت می‌نگرم؛ با امید و با این باور که می‌توانم تأثیرات مثبتی بر انجمن و جامعه‌ام بگذارم. همچنین به این نتیجه رسیدم که تشویق دیگران به خدمت، بخشی جدایی‌ناپذیر از این مسیر است. هرچه بیشتر در خدمت به دیگر معتادان کوشا باشیم، بهبودی خود و دیگران را عمیق‌تر و پایدارتر خواهیم کرد.

در پایان، می‌خواهم بگویم که خدمت در «پیام بهبودی» نه‌تنها به ما کمک می‌کند تا صدای معتادان گمنام را بهتر و واضح‌تر بشنویم و درک کنیم، بلکه به ما می‌آموزد که خدمت و بهبودی در هم تنیده‌اند. هر صفحه و هر جمله از این نشریه، گامی در مسیر بهبودی است که به ما امکان می‌دهد نه‌تنها به معتادان گمنام، بلکه به خودمان خدمت کنیم. از اینکه توانسته‌ام سهم کوچکی در رساندن پیام انجمن داشته باشم، عمیقاً سپاسگزارم و امیدوارم این خدمت همچنان ادامه یابد و بهبودی ما را تقویت کند. 

برگرفته از مجله پیام بهبودی سال بیستم / شماره 81 / زمستان 1403