نگاهی دیگر
ذات بیماری ما و نشانه های مشهودش ، این واقعیت را نشان می دهد که اعتياد آزادی نیست. ما معتادان برای آزادی شخصی خیلی ارزش قائلیم ، شاید چون سخت طالبش هستیم و در روند پیشرفت بیماری مان به ندرت تجربه اش می کنیم . حتی در دوره های پرهیز هم آزادی مان محدود است. هیچ وقت کاملا مطمئن نیستیم که کارهایمان از روی شوق آگاهانه برای بهبودی مستمر است یا میل ناخود آگاه برای بازگشت به مصرف. مامی خواهیم از آدم ها و شرایط به عنوان ابزار استفاده کنیم و سر رشته همه کارهای مان دست خودمان باشد ،

