قدم هفتم,انجمن معتادان گمنام NA,قدم هفت,قدم 7 ,کمبودهای,اخلاقی

قدم هفتم,انجمن معتادان گمنام NA,قدم هفت,قدم 7 ,کمبودهای,اخلاقی


قدم هفتم انجمن معتادان گمنام NA

قدم هفتم

قدم هفتم,انجمن معتادان گمنام NA,قدم هفت,قدم 7 ,کمبودهای,اخلاقی

ما با فروتنی از او خواستیم تا کمبود های اخلاقی ما را بر طرف کند.

 

کتاب پایه :

نواقص شخصیتی و یا کمبود های اخلاقی ، همان عواملی هستند که در تمام دوران زندگی باعث درد و بدبختی ما شده اند . اگر آن ها عوامل خوشحالی و سلامت ما بوده اند ، این گونه کارمان به جای باریک کشیده نمی شد . ما می بایست حاضر می شدیم بگذاریم خداوند ، بدان گونه که او را درک می کردیم ، این نواقص را برطرف کند . وقتی تصمیم گرفته باشیم که بگذاریم خداوند ما را از عوامل بی فایده و نابود کننده شخصیت مان خلاص کند ، به قدم هفتم رسیده ایم . ما به تنهایی نمی توانستیم از عهده پستی و بلندی های زندگی برآییم ، اما این مطلب را وقتی متوجه شدیم که زندگی خود را واقعا به تباهی کشیده بودیم . اقرار به این واقعیت ، باعث شد که ما تا حدودی با فروتنی آشنا شویم . این ، خمیره اصلی قدم هفتم است . فروتنی ، ارمغان پیدایش صداقت با خویشتن است . ما از قدم اول شروع به تمرین صداقت کرده ایم .قدم هفتم,انجمن معتادان گمنام NA,قدم هفت,قدم 7 ,کمبودهای,اخلاقی

ما اعتیاد و عجز خود را پذیرفته ایم . یک نیروی برتر از خود پیدا کردیم و آموختیم که به او اعتماد کنیم . زندگی خود را تجزیه و تحلیل کردیم و فهمیدیم که واقعا چه کسی هستیم . فروتنی واقعی این است که خود را بپذیریم و صادقانه کوشش کنیم که خود باشیم . هیچ یک از ما بطور کامل خوب و بد نیست . ما مردمانی هستیم که هم محسنات و هم معایبی داریم . مهم تر این است که ما انسان هستیم .قدم هفتم,انجمن معتادان گمنام NA,قدم هفت,قدم 7 ,کمبودهای,اخلاقی

فروتنی ، همان قدر برای پاک ماندن لازم است که نان و آب ، برای زنده ماندن . بر اثر پیشرفت اعتیاد ، ما سعی خود را صرف ارضای نیازهای مادی می کردیم و نیازهای دیگر برای مان مطرح نبود . ما همیشه فقط در فکر برآوردن امیال ابتدایی خود بودیم .قدم هفتم,انجمن معتادان گمنام NA,قدم هفت,قدم 7 ,کمبودهای,اخلاقی

قدم هفتم ، یک قدم عملی است و اکنون وقت آن است که از خداوند طلب کمک و رهایی کنیم . باید توجه داشته باشیم که تنها راه موجود ، استفاده از فکر خودمان نیست و دیگران هم می توانند ما را راهنمایی کنند . وقتی کسی درباره کمبودهای ما حرفی بزند ، ممکن است در وهله اول حالت دفاعی به خود بگیریم . اما باید به خاطر داشته باشیم که ما کامل نیستیم و همیشه جای رشد داریم . ما اگر واقعا طالب آزادی هستیم باید به خاطر داشته باشیم که به نکاتی که اعضای معتاد ، عنوان می کنند خوب توجه کنیم . در صورتی که کمبودهایی که کشف می کنیم واقعی باشند و شانس رفع شر از آن ها را داشته باشیم ، مطمئنا از خود احساس رضایت خواهیم کرد.قدم هفتم,انجمن معتادان گمنام NA,قدم هفت,قدم 7 ,کمبودهای,اخلاقی

در اجرای این قدم ، بعضی ها مایلند که به زانو بیفتند ، بعضی بسیار ساکتند و برخی با احساس پرشورشان تمایل شدید خود را نشان می دهند . واژه فروتنی در قدم هفتم به این خاطر آمده است که ما با نیروی برتر از خود تماس می گیریم تا از او تقاضا کنیم ما را از محدودیت های روال قبلی زندگی آزاد کند . بسیاری از ما آماده ایم که این قدم را بی قید و شرط و به صرف ایمان به کار گیریم ، زیرا از کارهایی که کرده ایم و احساسی که داریم خسته شده ایم . هر چیزی که نتیجه بدهد ما آن را تا انتها دنبال می کنیم .

این ، راه ما به سوی رشد روحانی است . ما هر روز تغییر می کنیم . به مرور و با نرمی خود را از انزوا و تنهایی اعتیاد بیرون آورده و وارد مسیر اصلی زندگی می شویم . این رشد ، از آرزو کردن بدست نیامده است ، بلکه نتیجه عمل و دعای ماست . هدف اصلی قدم هفتم این است که ما از خود جدا شویم و سعی کنیم خودمان را با اراده نیروی برترمان ، وفق دهیم . در صورتی که مراقب نباشیم و متوجه مفهوم روحانی قدم هفتم نشویم ، ممکن است با مشکلاتی روبرو شده و دوباره بدبختی های گذشته را بر سر خود بیاوریم . یکی از خطراتی که وجود دارد ، این است که نسبت به خود بیش از حد سخت گیر باشیم .قدم هفتم,انجمن معتادان گمنام NA,قدم هفت,قدم 7 ,کمبودهای,اخلاقی

مشارکت با سایر معتادان در حال بهبودی ، به ما کمک می کند که به خودمان سخت نگیریم . پذیرش نواقص دیگران ، می تواند به ما کمک کند که فروتنی را بیاموزیم و راه را برای رفع نواقص خود هموار کنیم . خداوند ، اغلب از طریق کسانی که به اندازه کافی به بهبودی اهمیت می دهند ، به ما کمک می کند ، تا از کمبودهای اخلاقی خود آگاه شویم . ما متوجه شده ایم که فروتنی ، نقش بزرگی در این برنامه و روال زندگی تازه ما دارد . ما ترازنامه خود را تهیه می کنیم ، آمادگی پیدا می کنیم که بگذاریم خداوند نواقص شخصیتی مان را برطرف کند و با فروتنی از او می خواهیم کمبودهای اخلاقی مان را برطرف کند . این راه ما به سوی رشد روحانی است و ما خواستار ادامه آن هستیم . بنابراین آماده ایم قدم هشتم را برداریم .

 

 

 

 چگونگی عملکرد 

قدم هفتم

ما با فروتنی از او خواستیم که کمبودها ی اخلاقی ما را برطرف کند

 

در قدم چهارم ما نواقص شخصیتی اساسی خود را آشکار کردیم . در قدم پنجم ، به وجود آنها اقرار کردیم . در قدم ششم ، کاملاً آماده شدیم که آنها برطرف شوند تا بتوانیم به رویش روحانی و بازیابی خود به نوعی مستمر و پایدار ادامه دهیم . اکنون در قدم هفتم ، با فروتنی از نیروی برترمان در خواست می کنیم کمبودهای اخلاقی ما را برطرف کند و نیز از قید آن چه که بازیابی ما را محدود می کند آزادمان سازد ما کمک می کنیم ، زیرا این کار را نمی توانیم به تنهایی انجام دهیم .

 

در نتیجه ی انجام قدم های قبلی ، متوجه سدیم که اگر بخواهیم در مسیری روحانی پیش برویم و پاک بمانیم ، باید فروتنی و تواضع بیابیم . ما توجه دقیق داریم که فروتنی و شکسته نفسی ، با حقیر شمردن و ناچیز دانستن خود تفاوت بسیاری دارد . منظور از تواضع ، انکار نمودن صفات خوبمان نیست ، بلکه بر عکس ، شخص متواضع کسی است که تصویر واقع بینانه ای از خود دارد و از جایگاه خود در اجتماع به خوبی آگاه است .

 

در قدم هفتم معنی فروتنی آن است که ما نقش خود را در بازیابی مان درک می کنیم ، نکات مثبت و نیرومند خود را می شناسیم ، از محدودیت های خود آگاهیم و به نیرویی برتر از خودمان ایمان داریم.

 

برای انجام قدم هفتم ، باید خودمان را از سر راه کنار بکشیم تا خدا بتواند کار خودش را انجام دهد .

 

با فروتنی درخواست کردن برای برطرف کردن کمبودها ، یعنی آن که ما آگاهانه به آن نیروی با محبت برای عمل نمودن در زندگی مان اختیار کامل می دهیم و باور داریم که دانش خداوند به نهایت بیش از دانش ماست .

 

با آنکه تا حدودی تواضع یافته ایم ف لیکن بسیاری از ما در برداشت مان از لغت با فروتنی دچار مشکل می شویم . بعضی از ما احتمالاً این طور فکر می کردیم که خداوند به محض آنکه از او در خواست کنیم ، کمبود هایمان را برطرف خواهد نمود و زمانی که نیروی برتر مان بر طبق در خواست ما عمل ننمود ، تصور کردیم این جای برنامه کار نمی کند . از سوی دیگر بعضی از ما به درگاه خداوند خواهش و تضرع می کردیم که خدایا کمبودهایم را برطرف کن با تصور آنکه این اعمال نشان دهنده ی تواضع ماست .

 

کوشش بسیار ما ، در انجام این عمل دیگر تبدیل به دست وپا زدن و تقلا شده بود ، چرا که از دست کمبوهایمان خسته شده بودیم و در جهت کنترل آنها هم از ما کاری ساخته نبود ، می خواستیم راحت شویم و عجیب آنکه این دقیقاً همان طرز برخورد و روحیه ایست که ما امیدواریم در زمان انجام قدم هفتم از خود بروز دهیم یعنی با روحیه ی فروتنی ما اقرار به شکست می کنیم ، محدود بودن خودمان را حس می کنیم و از خداوند خودمان کمک می خواهیم .

 

در خواست از نیروی برتر مان برای برطرف کردن کمبودها ، محتاج به تسلیمی بی نهایت عمیق تر و بنیانی تر از تسلیم اولیه مان می باشد . تسلیم اولیه ما که زائیده بیچارگی مطلق و آشفتگی زندگی مان بود ، در قدم هفتم ابعاد کاملاً جدیدی می یابد . در این مرحله جدید از تسلیم ، نه تنها پذیرای اعتیادمان می شویم ، بلکه آن کمبود های اخلاقی رانیز که در رابطه با اعتیادمان می باشد ، پذیرا می گردیم . پذیراشدن اعتیادمان اولین قدمی بود که ما در پذیرفتن خودمان برداشتیم و اکنون در نتیجه کار کردن روی قبلی چیز هایی راجع به خودمان فرا گرفته ایم و سراب هایی که باعث شده بودند ، تصور کنیم منحصر به فرد هستیم در نتیجه ی سلوک تا حد زیادی محو شده اند. اکنون می دانیم که نه از دیگران مهمتر هستیم و نه کمتر . فهم این که ما منحصر به فرد نیستیم ، نشانه ایست قوی از آن که فروتنی یافته ایم .

 

صبور بودن یکی از مبانی اصلی کار کرد این قدم است و ما می دانیم اغلب ما با صبر مشکل داشتیم ، چرا که یکی از ارکان اعتیاد ما این بود که هرگاه اراده کردیم فوراً ارضاء بشویم . در حال حاضر مدتی است که به تمرین اصولی پرداخته ایم که صبور بودن را برای مان ممکن ساخته اند و در اینجا نیز تنها چیزی که لازم داریم این است که مفاهیم قدم سوم را که در واگذار نمودن اراده و زنذگی مان به خداوندی که می شناسیم گسترش دهیم . به عبارت دیگر ، اگر ما به آن نیرو ، تا حودی در قدم سوم اعتماد پیدا کرده ایم ، اکنون وقت آن رسیده که این اعتماد را بیشتر کنیم .

 

از آن جا که دیدگاه ما را در مورد امید هایی که داریم محدود می باشد ، بسیری از ما حتی تصور آنچه را که نیروی برترمان برای مان در نظر گرفته به ذهن مان خطور نمی دهیم . اگر جزو این گروه از افراد هستیم باید به ایمانمان تکیه کنیم و همچون قدم های پیشین خیلی ساده و سربسته باور کنیم که ارده ی خداوند برای ما نیکوست . ایمان ما به خودی خود دلیلی است کافی بر آن امیدوار باشیم بهترین در انتظارمان است .

 

در زمان انجام این قدم ، از این که مراحل بازیابی را با عقل و منطق مورد سنجش قرار دهیم دوری می گزینیم و توجه خود را به این مسئله تمرکز نمی دهیم که بفهمیم در چه زمان و چگونه کمبودهای اخلاقی مان برطرف خواهند شد ، چرا که تجزیه وتحلیل این قدم ، کار ما نیست . این قدم ، یک انتخاب روحانی است ، انتخابی به مراتب عمیق تر از یک عکس العمل عاطفی یا تصمیمی که در نتیجه ی اراده کردن و اگاهانه صورت پذیرد .تنها نتیجه ای که حاشیه ای گذشتن از این قدم و انجام ناقص آن عاید ما خواهد ساخت ، این است که ما را نسبت به کمبودهای اخلاقی مان بسیار خواهد کرد و هم زمان ، امیدمان برای خلاص شدن از دست این کمبودها قطع خواهد شد . احتمالاً درد حاصل ، غیر قابل تحمل خواهد شد .

 

ما نواقص شخصیتی خود ، باورهای ناهنجار خود و الگوهای ناسالم خود را دیده ایم . به وضوح دریافته ایم که باید تغییر کنیم ولی امکان دارد خودمان آگاه نباشیم که از زمانی که برای کمک گرفتن ، به معتادان گمنام آمدیم عوض شده ایم . ما با یک خلاء روحانی به اولین جلسه قدم گذاشتیم . چند نور اساسی در زندگی ما به خاموشی گرویده بود . استعدادابراز محبت ، خندیدن و احساس کردن خود را از دست داده بویم و مدتها بود که دیگر وقتی مردم به چشمان بی روح ما نگاه می کردند مشکل می توانستند انسانی که در پشت آن چشم ها قرار داشت ببینند .

 

از اولین جلسه جلسات معتادان گمنام  متوجه عشق و پذیراشدنی که بقیه به ما ابراز می کردند شدیم و شروع به بازگشت به زندگی کردیم . آنچه ما احساس می کنیم یک بیدار شدن روح است که این واژه غیر معمول می باشد ولی در واقع همان است که می شنویم . این بیداری مدتی است که برای اطرافیان ما مشهود شده ، ولی اکنون تغییرت آن قدر بارز شده اند که خودمان هم می توانیم آن ها را ببینیم . یکی از تغییراتی که ما در خود می بینیم ف آن است که رابطه مان با خداوند خودمان تفاوت یافته است . پیش از این ، شاید بعضی از ما حس می کردیم که خدا خیلی دور است و در سطح خصوصی ، چندان کاری با ما ندارند . ما برای درک این حقیقت اشکال داشتیم که هر یک از ما می توانست برای خودش خدایی داشته باشد که همیشه بتواند به او توسل جوید . مدتها دعا کردن ، به نظر ما کاری مصنوعی می آمد ، لیکن احتمالاً اکنون حس می کنیم که وقتی دعا می کنیم شنونده ای داریم که به ما عشق می ورزد .

 

ایجاد رابطه با خداوند خودمان ، باعث می گردد هنگامی که در خواست می کنیم تا کمبود های مان برطرف شود ، احساس راحتی کنیم و کاری که در طی قدم های قبلی کرده ایم . این رابطه را تقویت کرده است . ما از نیروی برترمان در خواست صداقت ، روشن بینی و تمایل نمودیم و به ما قدرت عطا شد تا دارای خصیصه هایی شویم که بی نهایت برای باز یابی مان مهم هستند .

 

هر بار که متوجه می شویم در یکی از صفاتی که به دنبال یافتنش هستیم کسر آ ورده ایم ویادر کار برد اصول روحانی با اشکال مواجه شده ایم برای کمک ، به خداوند خود روی می آوریم . در این قدم ما از خدائی مهربان درخواست کمک می کنیم که بی صبری ، عدم تحمل ، تعصب ، عدم صداقت و هر آن چه را که سد راه ما شده بر طرف سازد . ما در می یابیم که نیروی برترمان همیشه آن چیزهایی را که بدان ها احتیاج داریم برآورده می کند و به همین دلایل ایمان مان فزونی می یابد .

 

احتمالاً زمانی که از نیروی برترمان درخواست می کنیم کمبودهایمان رابرطرف کند ، می بینیم که تنها بخش های کوچکی از این کمبودها از میان رفته است و گاهی نیز یک نقص اساسی به سادگی از پیش پای مان کنار می رود تا بتوانیم در بازیابی خود پیشرفت کنیم . مواقع دیگری نيز هستند که ما از اسارت یک یا چند نقص ، کاملا، آزاد می شویم . نکته ی مهم آن است که باید به این باور برسیم که تنها خداوند بدان گونه که او را درک می کنیم قدرت آن را دارد که کمبود های مارا برطرف سازد و اطمینان داشته باشیم که هر گاه او خود صلاح بداند این کار انجام خواهد یافت . یک چنین ایمانی مرحله ایست فراسوی درک و خواست شخصی مان در آنچه که احتیاج داریم و یا تصور می کنیم که لازم داریم .

 

بدون توجه به این که ما چقدر به استحکام رابطه مان باخداوند بدان گونه که او را درک کنیم اطمینان داشته باشیم ، برای انجام قدم هفتم به راهنمای مان احتیاج داریم . راهنما به ما کمک خواهد کرد تا درک کنبم که تواضع چیست و راه آسانی برای برقرارکردن رابطه با نیروی برترمان پیدا کنیم .

 

باید این را به خاطر بسپاریم که به درگاه نیرویی برتر از خودمان دعا می کنیم و با فروتنی درخواست می کنیم ، زیرا می دانیم که از خودمان کاری ساخته نیست . بعضی از ما دعای از پیش تدوین شده ای را که نشان دهنده ی فروتنی در هنگام درخواست مان می باشند می خوانند . برخی دیگرمان نوعی صمیمی تر ، دعا می خوانند که معرف همان فروتنی است ولی کلمات آن ساخته ی ذهن خودمان است . هر گونه برقراری ارتباط با نیروی برترمان ، دعا محسوب می شود . تفاوتی ندارد که ما چه روشی را برای برقراری ارتباط با نیروی برترمان انتخاب کنیم ، مهم است که در هنگام دعا ، آرامش خاصی ما را فرامی کیرد و احساس می کنیم که از ما مراقبت می شود .

 

علم به این موضوع ، آزادی به ارمغان می آورد . قدم هفتم به هیچ عنوان درمان و شفا نیست ، ولی انجام آن به ما آزادی انتخاب می دهد . ما می دانیم که اگر بر طبق اصول روحانی بازیابی زندگی کنیم . دیگر نیازی به این نداریم که خود را  برای ردیف کردن وقایع و چگونگی نتیجه ی آنها خسته کنیم . ما به خداوند خود برای زندگی مان اعتماد داریم . احتمالاً هنوز گاه گاه دچار ترس ها از روشهای مخرب استفاده کنیم و یا اینکه وقتی صلاح بدانیم دیگر به ستیز و مقابله نمی پردازیم . این که باور داریم از ما محافظت می شود ، نتیجه ی مستقیم ارتباطی است که با نیرویی برتر از خود یافته ایم . ما در حال طی مراحل برقرار نمودن رابطه ی آگاهانه با یک نیروی برتر هستیم . در طول زندگی ، کوشش خواهیم کرد تا این رابطه آگاهانه را بهتر کنیم . ما از وجود خداوند بدان گونه که او را درک می کنیم آگاه هستیم و حضور آن نیرو را احساس می کنیم .

 

طی کردن مراحل قدم هفتم باعث ایحاد آرامش خاطری می شود که ما هرگز تصور امکان آن را نمی کردیم . متوجه می شویم آن چه در طول جستجوی مان یرای رشد روحانی در تمام مدت با ما همراه بوده ، قدرتی است که توسط آن ، ابراز عشق نیروی برترمان رانسبت به خود احساس می کنیم .

 

نگاهی اجمالی به رویای آزادی کامل از کمبود های اخلاقی مان می اندازیم و برای مان اهمیت ندارد اگر در طول حیات مان به مرحله ی فروتنی مطلق یا کمل نرسیم ، همین که شخصی بتواند این رویای بزرگ را در ذهن مجسم کند و آن را مد نظر داشته باشد ، هدیه ای بسیار نادر و پربهاست .

 

ما در حال تغییر یافتن هستیم . نه تنها راجع به معجزه ی بازیابی از دیگران شنیده ایم ، بلکه خودمان یک مثال زنده و مجسم از آنچه که قدرت برنامه معتادان گمنام می تواند به انجام برساند هستیم . دیگر زندگی روحانی تنها یک تئوری نیست که راجع به آن در جلسات بشنویم ، بلکه اکنون یک واقعیت قابل لمس است و تنها کافی است برای دیدن یک معجزه ، در آینه به خود بنگریم . خداوند ما را از بیهوشی روحانی و بیچارگی اعتیاد نجات داده و به افرادی با آگاهی روحانی ، بهبود یافته از اعتیاد و مشتاق به زندگی کردن تبدیل نموده است . گر چه ما به این مرحله رسیده ایم ، اما هنوز باید خساراتی را که کمبودهایمان به بار آورده اند نیز بررسی کنیم . از آن جا که خواستار بهبودی مداوم و آزادی خود هستیم ، قدم هشتم را شروع کرده و جبران خساراتی که وارد کرده ایم ، آغاز می کنیم .

 

از تجربه اعضا داخل تالار گفتگو در مورد قدم هفتم بازدید فرمائید.

 

Visits: 10213

امکان ارسال دیدگاه وجود ندارد!