شکرگزاری، گشودن در,نقص های معتاد,رهایی نویافته,نعمات و هدایا,برهه ای از بهبودی

شکرگزاری، گشودن در به سوی عظیم ترین فرصت هاست

وقتى كه نقص هاى ما برطرف مى شوند، ممكن است ما چيزى احساس نكنيم. ما حتى ممكن است متوجه تغييرات درونى خود نشويم، مگر اينكه دوباره درگير رفتارهاى قديمى خود شويم و ببينيم كه ديگر تكرار رفتارهاى گذشته برايمان راحت نيست و كارآيى ندارد. مضطرب و پريشان به راهنماى خود زنگ ميزنيم و می‌گوئيم كه باز هم از روى فلان نقصمان عمل كرده ايم يا اينكه نزديك است از نقص قديم خود استفاده كنيم و مدتى است كه فكر استفاده از آن ما را به خود مشغول ساخته است. اينكه ياد بگيريم چگونه از وسوسه عمل از روى نقص هايمان جان سالم به در ببريم، خود يك رهايى نويافته است. در اثر مرور زمان اشتياق عمل برخلاف ارزش‌هايمان كم رنگ شده و از بين مى روند.

نعمات و هدایا

زمانى كه به احساس عميق شكرگزارى دست يافتيم، ميتوانيم به عقب نگاه كنيم و ببينيم راهى را كه طى كرده ايم و تا به اينجا رسيده ايم، نه كوتاه بوده و نه مستقيم. تصميماتى كه در دوران بهبودى به نظر بدترين مى آمدند، بعدها باعث گشودن در به سوى عظيم ترين فرصتها شدند. ما خيلى ساده ممكن است از تصميمات درست خود نيز بيشتر و سريعتر رشد كنيم و كارى كه در برهه اى از بهبودى بسيار درست و صحيح بود، در حال حاضر و براى باقى زندگى كارآمد نباشد. البته حركت به جلو مى تواند سخت باشد. نعمات و هدايا بعضى اوقات در چنان بسته بندى عجيب و غريبى به ما اهدا مى شوند كه تشخيص آنها براى ما بسيار مشكل است. هيچ چيز نه مطلقأ خوب و نه مطلقاً بد است. ما نمى خواهيم وانمود كنيم كه هيچ اشتباهى در بهبودى نداريم، اما بعضى مواقع اين اشتباهات ما را به مسيرى رهنمون مى سازند كه حتى فكرش را هم نمى كرديم.

(کتاب پاک زیستن)