رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

رابطه با دیگران

بعضی روزها همدلی کردن با دیگران بسیار آسان به نظر می آید، در جلسات هم احساس پذیرفته شدن و پذیرش دیگران راحت است. اما بعضی مواقع هم هرچیز که می شنویم باعث دوری ما از گروه می شود. زمانی که به جای قدر دانستن نقاط مشترک، بیشتر به تفاوت ها توجه داریم، در منطقه قرمز خطر هستیم که نشانگر ناراضی بودن از خودمان است. وقتی که بر روی شخصیت دیگران تمرکز کنیم، شروع به غیبت کردن و جنگ و جدل می کنیم و باعث عدم اتحاد می شویم.

اگر بر روی شخصیت خودمان تمرکز کنیم، خیلی سریع گرفتار خودمحوری و خود مشغولی میشویم. اما وقتی بر روی زندگی طبق اراده نیروی برترمان و رساندن پیام تمرکز می کنیم، هویت و شخصیت مان رشد می کند و می درخشد.

قدم ده فرصت بزرگی جهت پرداختن به این پیشرفت در اختیارمان می گذارد و رشدی که مشتاق آن هستیم را تقویت می کند و کمک می کند تا شاخه های هرز را هرس کنیم قبل از اینکه از کنترل خارج شوند.

اگر بطور منظم در جلسات شرکت کنیم، اعضاء بیشتری در طول مدت ما را خواهند شناخت. زمانی که یکی از اعضاء بتواند به ما یادآوری کند که: “تو همیشه در این فصل سال افسرده می شوی.” ما می توانیم به الگوی رفتاریی بپردازیم که هرگز متوجه آن نشده بودیم.

اگر کسی که او را خوب نمی شناسیم به ما بگوید که دست و دلباز یا با عشق و مهربان هستیم، درمی یابیم که مردم در ما خوبی هایی را می بینند که شاید خودمان متوجه نشده بودیم.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

دوستان مان ما را به خودمان نشان میدهند و باعث می شوند متوجه تغییرات مان شویم. تمرین اصل روحانی شفقت و مهربانی به ما کمک می کند تا از مقایسه خود با دیگران دست برداریم.

به جای آن به ارتباطات و نقاط مشترکمان بپردازیم. سنت هایمان می گویند که ما همه با هم برابریم. البته نه به این معنی که ما شبیه به هم هستیم، بلکه تفاوت هایمان با یکدیگر برجسته و قابل توجه و بعضی مواقع خیلی سرگرم کننده، هستند.

اکثر ما در جلسات درباره این مسئله مشارکت کرده ایم که، اولین باری که به جلسه آمدیم، حضور انواع آدمهای مختلف در یک مکان و رفتار دوستانه آنها با یکدیگر و نحوه مشارکت۔ شان در جلسه باعث ایجاد احساس آرامش برای ما شد. این حالت در تضاد کامل با تجارب گذشته ما در دوران اعتیاد فعال است.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

مسائلی که در دنیای بیرون باعث جدایی ما از یکدیگر می گردند، در NA هیچ اهمیتی ندارند. بیماری اعتیاد تبعیض قائل نمی شود، پس ما هم نباید تبعیض قائل شویم. ما می دانیم که از لحاظ اصول این یک حقیقت است، اما در مقام اجرا انجام آن سخت است.

بعضی از تعصبات و تبعیضات آن چنان عمیق با تار و پود زندگی ما در آمیخته که حتی متوجه آنها نمی شویم. از طرف دیگر، اگر در طول زندگی خود ظلم و تبعیض زیادی را تجربه کرده باشیم، ممکن است آنقدر نسبت به آن حساس باشیم که حتی در مواقع عادی هر چیزی را نشانه ای از وجود تبعیض و ظلم ببینیم.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

برای بعضی از ما فقط “شنیدن داستان زندگی خود” یا همذات پنداری به این معنی است که حتما کسی پیدا شود تا گذشته ای هم سان ما داشته باشد یا باورهایش به مانند باورهای ما باشد. عدم اتفاق افتادن سریع این مسئله، می تواند تجربه ای مایوس کننده و ترسناک برای ما باشد. و بعضی از ما بگوئیم، ” من میدانم که این برنامه کارآیی دارد، اما نه برای کسی مثل من.” زمانی که اعضاء دیگر به ما می گویند که ما در احساس نیاز خود برای چنین همذات – پنداریی اغراق می کنیم، بیشتر احساس عدم پذیرش به ما دست میدهد و فکر می کنیم که کسی ما را به حساب نمی آورد.

اگرچه اکثر ما بعدها در می یابیم که علیرغم احساس ناراحتی اولیه خود، فقط در چنین انجمن متنوعی است که ما امکان رشد و پیشرفت پیدا می کنیم. در ابتدا متوجه می شویم به معتادانی نیاز داریم که بطور مثال هویت جنسی یا پیشینه ما را درک کنند و درباره آن مشارکت نمایند، اما بعد در می یابیم که ما به بیش از این احتیاج داریم، به کسانی که ما را درباره هرچه که مشارکت می کنیم، واقعا درک کنند. ما از تنوع اعضائی که با داستان آنها ارتباط برقرار می کنیم و راحت هستیم تا با آنها صحبت کنیم، متعجب میشویم.

این که احساس کنیم در جلسه ” منحصر به فرد ” هستیم، احیای خوشایندی نیست. اما این حس کم کم با احساسی بزرگتر مانند و جایگزین می شود. یاد می گیریم تا خود را بپذیریم و دوست داشت حتی اگر شبیه افراد اطرافمان نباشیم.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

یاد می گیریم که با دیگران همدلی کنیم، در حالیکه در گذشته برای انجام این کار، حتی نمی کردیم. خیلی از ما همیشه چشممان به در است، تا بتوانیم مراقب تازه واردی باشیم که ممکن است همان احساس ” منحصر به فرد بودن با داشته باشد. در اکثر جوامع محلی NA هستند ، اعضائی که علیرغم این احساس انزوا در جلسات باقی مانده اند تا انجمنی بزرگ و متنوع پدیدار آید. بطور مثال حضور یک یا دو معتاد خیلی جوان در جلسه باعث می شود تا آن جلسه تبدیل شود به مکانی امن برای جوان بعدی که از در وارد خواهد شد، یا موارد فراوان دیگر. ما در می یابیم چیزی که زمانی دلیلی بود برای انزوای ما، تبدیل شده به دلیلی مضاعف بر اهمیت حضور ما در انجمن. یعنی: هر یک از ما بطور منحصر به فردی واجد شرایط رساندن پیام به معتادی هستیم که با ما هم ذات پنداری می کند و خود را در وجود ما می بیند.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

ما هرگز نمی دانیم چه چیز باعث میشود تا کسی بتواند با ما احساس وصل و مربوط بودن، بکند. زمانی که ارتباط ما بر اساس بیماری مشترک اعتیاد و بهبودی مشترک باشد، تفاوت هایمان به جای اینکه محدود کننده باشند، به نقطه قوت ما تبدیل می شوند.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

هر قدر که افراد بیشتری را از طریق شرکت در همایش ها و رودیداها، یا از طریق خدمت یا اینترنت ملاقات می کنیم، دایره دوستانمان در NA رشد می کند و افراد بیشتری را پیدا می کنیم که تجربه ای مشابه ما دارند. تعجب آور تر اینکه افرادی را پیدا می کنیم که احساساتشان ما مشترک است ، حتی احساس وصل بودن یا نبودن مان نیز مشترک ” ما هرگز حتی به این فکر نیفتادیم که به دنبال این گونه افراد بگردیم ، که تجربه خود را صادقانه به مشارکت می گذاریم، برای دیگران این فرصت را به وجود می آوریم تا با ما ارتباط برقرار کنند و علیرغم هرگونه تفاوت ظاهری به ما وصل شوند. وقتی که به دیگران کمک می کنیم تا پاک شوند، از درون تغییر می کنیم.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

زمانی که می بینیم نور امید در چشمانشان می درخشد، معجزه و هدیه برنامه را کشف می کنیم. یاد می گیریم که از خود مشغولی دست برداریم. راه حل کلی از مشکلات در خدمت است.

ما پاداش و اجر زحمات مان را با حضور در انجمن و جلسات به دست می آوریم. معتادی که در زمان نیازش به کمک او شتافته ایم، ممکن است همان شخصی باشد که زندگی ما را در آینده نجات خواهد داد.

حرفهای بسیاری می توان در رابطه با کار کرد قدم دوازده به طریق سنتی بیان کرد. ممکن است گیج شویم و کمک رسانی به اعضائی که لغزش کرده اند را متوقف کنیم. ممکن است از افراد جدیدی که نمی شناسیم، بترسیم.

شاید دلیلی برای محتاط بودن وجود داشته باشد، زیرا: معتاد زمانی که در حال مصرف است، انسان خطرناکیست. ما این عدم توجه را به وسیله این حرف که داریم از خودمان جبران خسارت می کنیم، توجیه می نمائیم و می گوئیم ” من به این همه شلوغی و از هم پاشیدگی در زندگی نیاز ندارم.” اما زمانی که از خودمان در برابر تازه وارد حمایت می کنیم: از زندگی مان در برابر شلوغی و از هم پاشیدگی دفاع نمی کنیم، بلکه خود را از این فرصت که شاهد معجزه ای باشیم محروم می نمائیم.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

بعضی اوقات یک تازه وارد فقط به این نیاز دارد، که تنها نباشد. نمی توان بر روی این مسئله ساده که اجازه دهیم کسی در طول روز و هنگام انجام کارهای عادی با ما باشد، ارزش و قیمتی گذاشت. ما به یکدیگر یاد می دهیم که چگونه کمک رسانی کنیم. اینکه کسی این کار را در گذشته برای ما انجام داده، به این معنی نیست که ما بطور اتوماتیک بلدیم چگونه به یک تازه وارد کمک کنیم.

زمانی که برای کار کرد قدم میرویم، همراه کردن یک رهجو می تواند به او این فرصت را بدهد تا رسانی را بیاموزد و همین طور کمک می کند تا ما این کار را تنها انجام نده ما یاد می گیریم تا در حضور درد و رنج باشیم بدون اینکه بخواهیم آن درد به دوش بکشیم یا آن را نادیده بگیریم.

ما احساسات عمیقی داریم و عواطف خود را به صورت افراطی تجربه می کند ما یا به درون مسائل شیرجه میزنیم، یا از ترس آنها زیر پتو قایم میشویم توان حرکت را از دست میدهیم. برای اکثر ما هزینه رشد کردن این است که احساسات متفاوت و فراوانی را بطور هم زمان تجربه کنیم و ندانیم که چگونه با آنها زندگی کنیم.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

به شهامت و فروتنی نیاز است تا بتوانیم از شکست خوردن کامل جلوگیری کنیم. اغلب بعد از این رویداد، می بینیم که افکار منفی ما آبشار گونه سرازیر شده اند. شاید به این علت که اجازه داده ایم رنجشی در وجودمان آن قدر باقی بماند تا افکارمان را مسموم کند، و بعد به آهستگی صداقت مان کم و کمتر می شود، سپس پنهان کردن حقیقت تبدیل به دروغ شده و متعاقبا مشارکت برایمان سخت می شود تا جائیکه مجبور می شویم با پیامدهای خیلی از رفتارهای بدمان روبرو شویم.

اعتیاد و بهبودی هر دو پیشرونده هستند. به ندرت امکان دارد که ما ساکن و بی حرکت باشیم. ما تقريبا همیشه یا بهتر می شویم و یا بیمارتر. ما خود را به واسطه انتخاب هایمان، تعریف می کنیم. به طور مثال: تصمیم به تشکیل خانواده به معنی پشت سر گذاشتن استقلال دوران مجردی است. تصمیم به تشکیل ندادن خانواده به این معنی است که باید راههای دیگری برای وصل و مرتبط شدن به دیگران پیدا کنیم. و دیگر موارد نیز به همین شکل. سنت هفت به ما می گوید که علیرغم انگیزه و نیت ما، هر چیزی هزینه و ارزش خود را دارد. وهر قدر که ما در زندگی و بهبودی پیش می رویم این حقیقت ژرف را درک می کنیم.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

هر انتخابی که می کنیم چه خوب و چه بد، به این معنی است که گزینه های دیگر را رها کرده و پشت سر گذاشته ایم. ممکن است وقتی که به زندگی خود فکر می کنیم، در تار و پود بی انتهایی از “اگر اینجور میشد، چی؟” و “اگر”های دیگر گیر کنیم.

قدم چهارم به ما در مورد گیر کردن در “لذت بیمارگونه احساسات و عواطف غمناک” هشدار داده است. ما قرار است ببینیم که می خواهیم چه کسی باشیم، نه اینکه چه کسی بوده ایم. NA به ما کمک می کند تا با پیامدها و منافع این تغییر و تحول زندگی کنیم. ..

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

همگی ما شروع مجدد با افراد جدید، اماکن جدید و چیزهای جدید و همین طور روشهای جدید زندگی که درک کاملی از آن نداریم را تجربه کرده ایم. شوق زندگی و سیراب شدن از نعمات آن منحصر به ما معتادان نیست، اما در بهبودی ما با دیگران ارتباط برقرار می کنیم و کم کم به امنیتی اساسی دست پیدا می کنیم.

شاید این تنها راه موجود برای ما باشد. باور این موضوع که ما می توانیم در زندگی مان به عشق اعتماد کنیم، مسئله ای چالش برانگیز است. ما فکر می کنیم که عمیق ترین نیازهای ما هرگز برطرف نخواهند شد. اما باید بدانیم که با فرآیند جبران خسارت و درک این موضوع که می توانیم ببخشیم و بخشیده شویم و همین طور پذیرش مسئولیت اعمال مان و انتخاب های بهتر، این نیازها نیز برطرف خواهند شد.

اگرچه ممکن است مقصد ما از یکدیگر متفاوت باشد، اما مسیر و سفر همگی ما یکسان و مشابه است. ما شخصیت های متفاوت بسیاری را بخود می گیریم تا در نهایت به خویشتن پذیری می رسیم. ما از ابزاری که در دسترس همگی مان است، استفاده می کنیم. اگر جاده خاکی برویم، همگی به یک جای مشابه می رسیم. اگر ما با بکارگیری اصول روحانی به پیش رویم، هریک از ما در زندگی خود به مکان و عاقبتی متفاوت می رسیم، اما اگر لغزش کنیم، همگی مان به مخمصه مشابه ای گرفتار خواهیم شد.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

همانطور که بعضی در مشارکت خود می گویند: مهم نیست مقصد نهایی کجا باشد، مهم این است که از کجا آمده ایم و چگونه به جلو حرکت می کنیم. با هم دیگر ما به آزادی می رسیم. ما به یک دیگر نیاز داریم تا به هدفمان برسیم، یکی از زیباترین چیزها در انجمن، این است که ما از یکدیگر در دست یافتن به رویاهایمان حمایت می کنیم.

به مشارکت گذاشتن امیدها و موفقیت هایمان همان قدر در پیام رسانی اهمیت دارند که به مشارکت گذاشتن ترس ها و مشکلات مان. ما پیامی از امید داریم که باید آن را برسانیم. این کار یک نعمت و یک الزام است.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت

ما ممکن است با رویاهای یکدیگر ارتباط برقرار نکنیم، اما می توانیم با امید، انرژی و هیجان کوشش مان در دست یابی به رویاهایمان ارتباط برقرار کنیم. ما از یکدیگر الهام می گیریم. شاهد رشد دیگران بودن به ما الهام و ابزار لازم را میدهد تا خودمان نیز به جلو حرکت کنیم. ما نیز در می یابیم که قادر هستیم تا ثبات داشته باشیم، پیگیر رویای خود باشیم و زندگی که برای خود ساخته ایم را حفظ کنیم. بهبودی چیزی است که می توانیم به آن اعتماد کنیم و باور داشته باشیم. هروقت که ما آماده باشیم، شروع جدید نیز امکان پذیر است.

رابطه با دیگران,مراقب تازه وارد,بیماری مشترک اعتیاد,اعتیاد و بهبودی,فرآیند جبران خسارت