در دوران بیماری
مسئول بهبودی خود,در مورد اعتیاد,دارو در بهبودی,برنامه انجمن,تسلیم و پذیرش
در انجمن معتادان گمنام، ما می توانیم پذیرش واقعیت زندگی را که گاهی با خود، بیماری یا مصدومیت نیز به همراه دارد، یاد بگیریم. بیماری یا مصدومیت، تنش زا هستند و تنش، می تواند ما را در خطر لغزش قرار دهد. حتی می‌توان گفت که اغلب، وقتی با بیماری مواجه می شویم، نیاز بیشتری به برنامه انجمن داریم. ما می‌توانیم با بهترین تلاشِ روز به روز خود در بنا کردن پایه ای قوی در بهبودی، خودمان را برای چنین دوران پرتنشی، آماده کنیم. قدم‌هایی که ما، امروز برمی‌داریم، درزمانی که به آن ها احتیاج داریم، کمکمان خواهند کرد. روبرو شدن با بیماری، یک فرآیند است. که ما در آن، اغلب، انکار، چانه زدن، خشم، اندوه، تسلیم و پذیرش را تجربه میکنیم. به هر حال، شاید درک این نکته که این مراحل، به طور طبیعی بخشی از این فرآیند هستند، ما را تسکین دهند. پذیرشِ یک چیز، الزاماً به این معنی نیست که ما آن چیز را دوست داریم. ما می توانیم چیزی را دوست نداشته باشیم و با این حال، آن را بپذیریم.
مسئول بهبودی خود,در مورد اعتیاد,دارو در بهبودی,برنامه انجمن,تسلیم و پذیرش
مطلع کردن پزشک مان
اگر ما در مورد اعتیاد مان، صداقت نداشته باشیم، تعیین نوع درمان، برای هر پزشکی کار دشواری خواهد بود. بسیار مهم است که ما، پزشک مان را در مورد اینکه یک معتاد در حال بهبودی هستیم، مطلع سازیم. شاید لازم باشد به طور مختصر درمورد اعتیاد، بدان گونه که آن را می‌شناسیم، با پزشک مان صحبت کنیم. از همه مهمتر اینکه ما برای او روشن میکنیم که نمی توانیم از دارو استفاده کنیم مگر آنکه ضروری باشد. صداقت ما به پزشک مان کمک خواهد کرد تا به طور دقیق نیازهای ما را تشخیص دهد.
همانطور که پزشکان ما، مسئول مراقبت‌های پزشکی ما هستند. ما نیز مسئول بهبودی خود هستیم. ما این حق را داریم که مثل یک شریک پایاپای، با مطلع کردن پزشک مان از نیازهای مان و سوال کردن در مورد حق انتخاب هایمان، سهمی در درمان خود داشته باشیم.
انجمن معتادان گمنام، به عنوان یک کل، هیچ عقیده ای در مورد مصرف دارو در بهبودی و موضوعات خارجی از جمله مسائل مربوط به سلامتی، ندارد. توجه ما بر روی بهبودی از بیماری اعتیاد معطوف است. اگرچه وقتی دچار یک بیماری یا مصدومیت می شویم، بهبودی، سخت میشود ولی این مسئله، نباید ما را از بهبودی، دورسازد. استفاده از دارو در بهبودی، اغلب موضوع بحث برانگیزی است. بهتر است از پیشنهاد کتاب پایه مبنی بر مشاوره با متخصصین در زمینه مشکلات پزشکی مان را به یاد داشته باشیم. وقتی به خاطر داشته باشیم تنها لازمه عضویت، تمایل به قطع مصرف است، ما هم به عنوان اعضا، می توانیم قضاوت مان نسبت به سایرین را کنار بگذاریم. قضاوت ما، ممکن است باعث صدمه بزرگی به یک معتاد دیگر شود.
نمی‌توان، قدرت بیماری را دست کم گرفت. صرف نظراز اینکه ما چگونه برنامه روحی و روحانی خود را کار میکنیم، ممکن است مانند زمان مصرف، به دارو، واکنش نشان دهیم. نوع دارو یا اینکه این دارو، همان ماده مصرفی ما بوده است، اهمیتی ندارد. هر دارویی می تواند وسوسه و اجباری که ما را در زمان مصرف، به بند کشیده بود، آزاد سازد. تجربه نشان داده است که هیچ دارویی برای ما، بی‌خطر نیست. بدن من، تفاوت بین استفاده از داروی مسکن ضروری و سوء استفاده از مواد مخدر را نمی داند. امروز من باید با خودم صادق بوده و برای کمک گرفتن، به نیروی برترم، رو بیاورم. هر بار که داروی مسکنی برای من تجویز می شود. من باید انگیزه هایم را برای مصرف آن بررسی می‌کنم .آیا من از دارو برای نشئه شدن، استفاده می کنم؟ آیا من تصور می‌کنم که درد دارم یا واقعاً درد دارم؟ آیا در مورد آن، مبالغه می کنم؟ آیا الان، این دارو، ضروری است؟ اگر ضروری است، یک شبکه حفاظتی، بین راهنما، دوستان بهبودی، خانواده و تیم پزشکی من، می‌تواند تشکیل شود تا من تحت کنترل دارو نباشم. احتمالاً برای تنظیم یا کنترل مصرف هردارویی، من، بدترین فرد هستم .
همانطور که ممکن است که ما به بیماری، به شکل فرصتی برای توجیه مصرف مواد، نگاه کنیم، ممکن هم هست که تفریط کنیم. بعضی اوقات، ما لجبازانه، اصرار می کنیم که بیشتر از پزشک مان، می دانیم. ما درمان دارویی را قبول نکرده و مشکلاتی که نیاز به توجه دارند را نادیده میگیریم. نادیده گرفتن مشکلات مربوط به سلامتی، به دلیل ترس یا غرور، ممکن است مسائل را برای ما بدترکند. داروهای معمولی و بدون نسخه نیز می توانند خطر جدی ایی برای ما محسوب شوند. اگرچه، بعضی از داروهای بدون نسخه علامت بدون مخدر دارند ولی ممکن است باعث تغییر حالت من شوند. این نکته مهم است که ما درست به اندازه ای که در مورد مصرف سایرداروها، دقت به خرج می دهیم. در مورد مصرف آنها نیز. دقیق باشیم. هر دارویی، چه با نسخه، چه بی نسخه، قابلیت این را دارد که مورد سوء مصرف قرار گیرد.
مسئول بهبودی خود,در مورد اعتیاد,دارو در بهبودی,برنامه انجمن,تسلیم و پذیرش
شرایط اورژانس
مراقبت های اضطراری، ضروری می باشند. وقتی چنین اتفاقی می‌افتد، اغلب از ما خواسته میشود تا به سرعت، تصمیم بگیریم. در این حالت توجیه مصرف داروهایی که ممکن است ضروری نباشند، آسان است. بهتر است در صورت امکان معتاد دیگری در این شرایط سخت، در کنار ما باشد. تکیه کردن به دیگران، می‌تواند ترس و افکار غیر منطقی که شاید ما در مواجه شدن با شرایط اضطراری به تنهایی تجربه کنیم را کاهش دهد. احساس تنهایی، در چنین زمان‌هایی، اغلب برای معتادان، خطرناک است.
مسئول بهبودی خود,در مورد اعتیاد,دارو در بهبودی,برنامه انجمن,تسلیم و پذیرش
بیماری های مزمن و غیر قابل علاج در بهبودی
ممکن است برای بعضی از اعضا، یک بیماری مزمن یا غیر قابل علاج، تشخیص داده شود. طبیعی است که واکنش نسبت به چنین خبری، همراه با ترس، یاس و خشم باشد. ممکن است تردید و ناامیدیِ ایمان سخت به دست آمده ما نسبت به یک نیروی برتر را تحت شعاع قرار دهد. به هر حال، ما متوجه شدیم که ادامه بهبودی مان در زمان کشمکش با یک بیماری مزمن غیرقابل علاج، نیز امکان پذیر است. حالت روحی، تغییر می کند و احساساتی که ما در نتیجه بیماری مان تجربه میکنیم، طبیعی هستند. ما به خودمان این اجازه را می دهیم و به دنبال راه‌هایی میگردیم که به جای اینکه از آنها فرار کنیم، با آنها روبرو شویم. ما هم می‌توانیم به بیماری مان، به چشم یک نفرین نگاه کنیم و هم می‌توانیم در قبال آن حالت مثبتی داشته باشیم تا به نفع ما تمام شود. یک بار دیگر، ما خودمان را در یکی از موقعیت های طوفانی از زندگی، یافته‌ایم که روحیه مان، نقش مهمی را در گذر موفقیت‌آمیز از آن، ایفا می کند. در حقیقت، بقا و بهبودی ما، بستگی به طرز برخورد روحی و روحانی مان دارد.
اگرچه همه ما به طور مستقیم تحت تاثیر یک بیماری مزمن نیستیم. ولی اکثر ما، کسی را می شناسیم که از یک بیماری جدی، رنج می برد. این مسئله، ممکن است یادآور گفته کتاب پایه باشد که “جدایی از فضای بهبودی و روحیه خدمت به دیگران رشد روحانی ما را کند می سازد” به عنوان معتادان در حال بهبودی در انجمن معتادان گمنام، وظیفه ما این است که حمایت و عشق بی قید و شرط خود را نثار اعضایی کنیم که به شدت بیمار بوده و به طرز یاس آوری، به این عشق، نیاز دارند. مردی که من راهنمای او بودم. با داشتن ۱۰ سال پاکی در انجمن، به من تلفن زد و خبر بدی داد. دکترها گفته بودند که بیماری غیر قابل علاجی دارد که در عرض ۶۰ روز، او را خواهد کشت. اگرچه او به مدت دو سال دیگر زندگی کرد و به کارکرد برنامه بهبودی، ادامه داد. شهامت او برای همه ما الهام‌بخش بود و جای او همیشه، خالی خواهد بود. او نمونه ای از زندگی با اصول برنامه انجمن بود که هرگز فراموش نخواهد شد.
مسئول بهبودی خود,در مورد اعتیاد,دارو در بهبودی,برنامه انجمن,تسلیم و پذیرش
راهکارهایی در مواقع رویارویی با بیماری
بعضی از اعضای ما به این نتیجه رسیدند که فهرست پیشنهادات زیر در مقابله با تاثیر بیماری در بهبودی شان مفید بوده است.
- تا آنجا که می توانید به جلسات NA بروید.
- با راهنمای تان، ارتباطی تنگاتنگ داشته باشید.
- نشریات را مطالعه کنید.
- با سایر اعضای NA ارتباط داشته باشید و از آنها تقاضای حمایت کنید.
- در مورد احساسات تان بنویسید .
- ۱۲ قدم و ۱۲ سنت را تمرین کنید .
- دعا و مراقبه کنید .
- در مورد افکار و احساسات تان به صورت صادقانه و باز مشارکت کنید.
- خودتان را به عنوان یک معتاد در حال بهبودی به متخصصین پزشکی معرفی کنید.
- قبل از مصرف داروهای بدون نسخه و معمولی با پزشک تان صحبت کنید.
- ترتیبی بدهید تا به هنگام جراحی یا سایر درمان های پزشکی که طی آن باید از دارو استفاده کنید، یکی از اعضای انجمن در کنار شما ،حضور داشته باشند.
- به طور صادقانه، وضعیت خود را ارزیابی کرده و در مورد روش های دیگر به غیر از درمان دارویی تحقیق کنید.
- مسیر بهبودی تان در انجمن معتادان گمنام را ادامه دهید.
منبع: کتابچه در دوران بیماری
مسئول بهبودی خود,در مورد اعتیاد,دارو در بهبودی,برنامه انجمن,تسلیم و پذیرش
Visits: 143
