امید درافق نگاه معتادان
امید درافق نگاه معتادان, معتاد هوشیار, عمق اعتیاد, بازتوانی معتادان, عزم معتادان گمنام,
در سال ١٩٥٤ در مقاله اى در “ستردى ايونينگ پست”، اشاره شده بود به يك الكلى در حال بهبودى به نام هيوستن اس كه در سال ١٩٤٧ به دليل شغلش به كنتاكى منتقل شده بود. هيوستن در سال ١٩٤٤ در “مونتگمرى آلاباما” در AA الكل را ترك كرده بود و از آن زمان هوشيار بود. يكى از دائم الخمر هايى كه او سعى كرده بود كمك شان كند، مردى به نام هرى، علاوه بر الكل، مرفين هم مصرف مى كرد. هرى الكل را توانست ترك كند، اما در مورد قطع مصرف مرفين موفق نبود. در نهايت هرى دستگير شد و او را براى دوره درمان اجبارى به لكزينگتن فرستادند.
هيوستن هنگامى كه به شهرى نزديك لكزينگتن منتقل شد، به ياد دوستش هرى و معضل اعتياد او افتاد، و به نظرش رسيد اصولى كه تا اين حد براى الكلى هاى گمنام كارآمد بوده؛ بعيد نيست به كار معتادان هم بيايد. هيوستن به ديدار پزشك مسئول بيمارستان لكزينگتن، دكتر “ويكتور وگل” رفت و پيشنهاد داد كه شايد مدل الکلی های گمنام براى معتادان هم مناسب باشد، و اظهار علاقه كرد كه گروهى را در آنجا راه اندازى كند. در شانزدهم فوريه ١٩٤٧، گروه ناركو، متشكل از زندانيان و بيماران، براى نخستين بار در اردوگاه دولتى معتادان در لكزينگتن كنتاكى تشكيل جلسه داد. يكى از كسانى كه در اين جلسات شركت مى كرد معتادى به نام دنى كارلسن بود.
در همان زمان، يكى از اعضا به نام دوروتى برى، رسيدگى به معتادان را در ١٩٦٤ در نيويورك آغاز كرده بود. اما فعاليت هاى دوروتى هنگامى وارد حكايت ما مى شود كه با دنى كارلسن ملاقات كرد. دنى كه هفت بار در ترك كردن شكست خورده بود، در ١٩٤٧ به لكزينگتن فرستاده شد و شركت در جلسات گروه ناركو را آغاز كرد، شش ماه بعد، او كه پاك بود مرخص شد و به نيويورك برگشت. او آن طور كه خود در كتابش به نام معتاد مى گويد، با كمك دوروتى برى و رى لوپز در ١٩٤۸ گروهى را به نام معتادان گمنام در زندان نيويورك سيتى راه اندازى كرد. با اين همه، دنى دوباره لغزش كرد و در ١٩٤٨ براى هشتمين و آخرين بار به لكزينگتن رفت. پس از آن، دنى به نيويورك برگشت و به رسيدگى به معتادان ادامه داد.
اولین جلسه معتادان گمنام در بيرون از زندان، در ١٩٥٠ در يكى از دفاتر انجمن جوانان در نيويورك سيتى برگزار شد. اين گروه با اين كه قصد داشت بعضى از قواعد الکلی های گمنام را به كار گيرد، ” قدم هاى سيزده گانه ” اى نيز براى خود ابداع كرد و هرگز به سنت ها اقتدا نكرد. تأكيد چهار قدم نخست اين مدل اوليه ی معتادان گمنام بر پرورش فردىِ نيروى درونى بود. براى مواجهه با رنج هاى ناشى از ترك و ترس از زندگى بدون مواد، چند قدم بعدى ايجاب مى كرد كه معتاد كسى را براى كمك گرفتن پيدا كند، نزد گروه انجمن معتادان گمنام به نقاط ضعف اش اقرار كند و توضيح دهد كه براى غلبه بر اين ضعف ها چه قدم هايى بر مى دارد. موفقيت هايش را با ديگران در ميان بگذارد، و هدفى براى زندگى اش پيدا كند. در سيزدهمين قدم فقط آمده بود : ” خداوند ياور من باد ”
قدم هاى سيزده گانه
١_ اقرار كنم كه مصرف مواد مخدر باعث شد زندگى ام تحمل پذيرتر به نظر آيد ، ولى مواد مخدر سلطه اى ناخواسته بر زندگى من پيدا كرد .
٢_ به اين درك برسم كه براى روبرو شدن با زندگى بدون مواد مخدر بايد نيروى درونى در خود پرورش دهم .
٣ _ عزمم را جزم كنم تا از رنج هاى ترك نگريزم.
۴ _ بايد ياد بگيرم ترس هايم را بدون مواد بپذيرم.
۵ _ كسي را پيدا كنم كه به اين مرحله از رشد رسيده باشد و بتواند يارى ام كند.
۶ _ ماهيت و عمق اعتيادم را نزد او اقرار كنم.
٧ _ وخامت نقاط ضعفى را كه در خود مى شناسم درك كنم، و مسئوليت مقابله با آن ها را بر عهده بگيرم .
٨ _ نزد اعضاى يك گروه NA به اين نقاط ضعف اقرار كنم و توضيح بدهم به چه شكل در تلاش غلبه بر آن ها هستم.
٩ _ محض آگاهى خودم، فهرستى از تمام كسانى كه به آن ها صدمه زده ام تهيه كنم.
١٠ _ هر روز از اعمالم ترازنامه اى تهيه كنم و پيش خود به تك تك اعمال خلاف وجدان اعتراف كنم.
١١ _ توجه داشته باشم كه براى حفظ آزادى از مواد مخدر، بايد هر آن چه را كه به حال خود مفيد ديده ام، با ديگران در ميان بگذارم.
١٢ _ براى زندگى ام هدفى معين كنم و با تمام نيروى روحى و جسمى ام در راه تحقق آن گام بر دارم.
١٣ _ خداوند ياور من باد.
این نمونه ی اوليه ی انجمن معتادان گمنام را نمى توان كاملاً شاخه اى از الکلی های گمنام دانست، گذشته از قدم هاى سيزده گانه اش، ساختار آن نيز شبيه سپاه رستگارى بود و مثل سپاه رستگارى، يك فرمانده، مدير و كشيش داشت. كشيشى اهل نيويورك به نام پدر دنيل اگان، سال ها در همين مقام خدمت كرد و جزوه هايى به منظور كمك به معتادان تهيه كرد و شرح حال او دست مايه ی كتابى شد از جان دی. هريس، به نام كشيش معتادان، اين انجمن علاوه بر خدمات سم زدايى، در زمينه بازتوانى معتادان نيز كار مى كرد تا كار و كاشانه اى پيدا كنند، و خلاصه نوعى بنگاه خدمات اجتماعى براى معتادان جوياى بهبودى بود. اين نمونه ی اوليه ی انجمن معتادان گمنام موفقيت چشم گيرى داشت و تا اواسط دهه ١٩٦٠، در نيويورك، كليولند و ساير جاهايى كه سپاه رستگارى توان حمايت از آن را داشت، داير بود. با اين همه هنوز چندى مانده بود تا انجمن معتادان گمنامى كه امروز مى شناسيم، در ناحيه لس آنجلس پاى در دوران آغازينش بگذارد.
معجزات به وقوع می پیوندد.
امید درافق نگاه معتادان, معتاد هوشیار, عمق اعتیاد, بازتوانی معتادان, عزم معتادان گمنام,
وبسایت رسمی انجمن معتادان گمنام ایران: https://na-iran.org
نرم افزار آدرس جلسات: https://meeting.na-iran.org
تالار گفتگوی معتادان گمنام: https://forum.na-iran.org
آموزش ثبت نام در تالار گفتگو: https://na-iran.org/?p=354704
دفترچه تلفن خطوط نواحی: https://phone.na-iran.org
اپلیکیشن آدرس جلسات: https://na-iran.org/?p=354277
امید درافق نگاه معتادان, معتاد هوشیار, عمق اعتیاد, بازتوانی معتادان, عزم معتادان گمنام,
امید درافق نگاه معتادان, معتاد هوشیار, عمق اعتیاد, بازتوانی معتادان, عزم معتادان گمنام,
Visits: 28
