از نومیدی تا اشتیاق,چراغ بهبودی,اقرار آغاز تغییر است,درک اتحاد در NA

از نومیدی تا اشتیاق

زمانی که پاکسازی مخروبه گذشته آغاز می شود، مسائلی که لازم است در آنها رشد کنیم، ممکن است از بیرون قابل رویت نباشند. ما از عمل کردن بدون فکر و عکس العمل آنی نشان دادن، به جایی می رسیم که سعی می کنیم تمام تصمیمات مان دائمی باشند.

چیزی باید ما را جلب و مجذوب کند. و برای آن لازم است که هدف داشته باشیم، در غیر این صورت با کارهای از روی وسوسه و اجبار سر خود را گرم خواهیم کرد. مشکلی که در مورد گیر کردن بر سر یک مسئله وجود دارد، این است که خیلی آسان احساس نومیدی به ما دست می دهد که زود تبدیل به خود مشغولی و بی تفاوتی می شود.

احساسی بد و شرم آور به ما دست می دهد وقتی که می بینیم به جای پیام رسانی، داریم تقلا می کنیم تا چراغ بهبودی خود را روشن نگه داریم. مسئولیتی که احساس می کنیم در رساندن پیام داریم، می تواند تبدیل به بهانه ای شود تا حقایق زندگی خود را به مشارکت نگذاریم.

از نومیدی تا اشتیاق,چراغ بهبودی,اقرار آغاز تغییر است,درک اتحاد در NA

اما بدون حقیقت ما اصلا پیامی برای رساندن نداریم. و زمانی که بسته هستیم، مشکل است تا نوری بر ما تابیدن بگیرد. اقرار آغاز تغییر است. زنده کردن مجدد بهبودی مان خیلی هم سخت نیست.

باید به دنبال اشتیاق باشیم و آن را تقویت کنیم. قسمت سخت آن پیدا کردن تمایل جهت اقدام است ، تا علیرغم بی تفاوتی، بتوانیم گوشی تلفن را برداریم یا به جلسه برویم. همیشه یک جادوی خاص و نیروی درمان گر در جلسات وجود دارد، که ما وقتی حال بد کورمان کرده است، نمی توانیم آن را ببینیم.

از نومیدی تا اشتیاق,چراغ بهبودی,اقرار آغاز تغییر است,درک اتحاد در NA

برگشت به جلسات، بعد از اینکه برای مدتی از آن دور بوده ایم، یا سخت و مشکل است، یا می تواند به راحتی برگشتن به خانه خودمان باشد. لذت خاصی در این است که بعد از مدتی طولانی وارد جلسه شویم و ببینیم که چیزی تغییر نکرده است.

اگر بطور منظم در جلسات شرکت کنیم، باز همه چیز منطقی به نظر می رسد. اما اگر بی هیچ اراده و برنامه ای گاهی به جلسه برویم و گاه نرویم، جلسات خسته کننده و به درد نخور به نظر خواهند آمد.

قسمتی از معجزه، داشتن استمرار است: یعنی اینکه رشد و تغییر را در یکدیگر ببینیم، و شاهد روی دادن معجزه در زندگی همدیگر باشیم. بعضی اوقات یک عضو مشارکت درخشان یا جالبی می کند. اما اکثرا مسئله مهم و درخشان چیزهای است که می بینیم و نه چیزهای که می شنویم.

از نومیدی تا اشتیاق,چراغ بهبودی,اقرار آغاز تغییر است,درک اتحاد در NA

اشتیاق شباهت های زیادی به نومیدی دارد: اشتیاق نیرویی برانگیزاننده و انرژی دهنده است که می تواند ما را به جلو براند. اشتیاق را از خارج از خود نمی توانیم دریافت کنیم، بلکه این حس از درون ما سرچشمه می گیرد.

هرقدر بیشتر از اشتیاق خود استفاده کنیم، مشتاق تر خواهیم شد. رفتن از حالت نومیدی به اشتیاق، مسئله ای است که در قدم یک به آن می پردازیم. سفرهمیشه در حال شروع است، همین طور ظرفیت و نیاز ما برای رشد روحانی بی انتهاست.

همان ابزاری که باعث بازگشت ما از لبه پرتگاه مرگ شد، می تواند باعث رخ دادن معجزاتی غیر قابل تصور برای ما گردد، البته اگر یاد بگیریم که چگونه به جای درد و نومیدی با اشتیاق و هیجان به سفرمان ادامه دهیم. .

در فرآیند بهبودی برای همه ما، نوعی گذار و تحول رخ می دهد. لحظه ای غیر قابل توصیف که ما از نومیدی به اشتیاق گذر می کنیم. زمانی که توسط درد زیاد یا ترس برانگیخته می شویم، در همان حال و در حین درگیر بودن می توانیم شروع به دیدن فرصت های برای رشد نیز بکنیم. و تمایل پیدا کنیم تا به جای ترس با امید رو به جلو حرکت کنیم.

ممکن است این اولین تجربه ما با بیداری روحانی نباشد، اما بطور حتم باعث روشن شدن ضمير ما نسبت به شرایط و امکانات جدید خواهد شد. ایمان داشتن به فرآیند به این معنی است که باور داشته باشیم در مسیر درست قرار داریم، حتی اگر جایی نباشیم که خود فکرش را می کردیم.

ما به چالش های بزرگتر می پردازیم، بر روی اصولی که قبلا هیچ گاه نداشتیم تکیه می کنیم، به مسئولیت هایمان می پردازیم، حتی وقتی که خیلی سنگین به نظر می رسند. ما در می یابیم که نیروی برتر به ما کمک می کند تا کارهایی را که به تنهایی نمی توانیم از پس آن بربیایم را، انجام دهیم، اما کاریی را که خود قادر به انجامش هستیم را برایمان انجام نمی دهد.

از نومیدی تا اشتیاق,چراغ بهبودی,اقرار آغاز تغییر است,درک اتحاد در NA

درک اینکه ما قادر به تحمل و انجام چه کارهایی هستیم، تعجب آور است. زمانی که از سعی در کنترل کردن چیزهایی که در برابرشان عاجز هستیم، دست بکشیم، تازه در می یابیم که قدرت ما در کجاست و چطور می توانیم از آن استفاده کنیم تا بتوانیم خود و دنیای اطراف مان را تغییر دهیم. .

ما امروز جزئی از یک کل هستیم، البته نه فقط جزئی از یک چیز خاص: درک اتحاد در NA به ما کمک می کند تا بتوانیم یک عضو از خانواده، عضوی ازاجتماع و یک عضو تیم در محل کار یا تفریح مان باشیم.

ما درک می کن ما هرگز تنها نیستیم: ما با هم و برای هم هستیم. هر قدر که این رشد را کنیم، بیشتر و بیشتر می توانیم اعتماد کنیم. ما در می یابیم که اعمال عواقبی برای خودمان و افراد دیگر دارد. ما دارای اهمیت هستیم و باید در بگیریم که چگونه می توانیم کمک کنیم.

انکار این مسئله نوعی خود مشغولی است. هربار که تسلیم می شویم، دوباره در می یابیم نومیدی ای که ما را به زانو درآورده، باعث تقویت اشتیاقی خواهد شد که ما را به جلو می راند.

زمانی که امید تبدیل به واقعیت می شود، زندگی مان تغییر می کند. تجربه ما ثابت می کند که ما باور داریم و این باور رشد می کند و تبدیل به ایمان می شود. زمانی که ایمان تبدیل به دانش و آگاهی شود، برنامه ای که زمانی برای انجامش دست به گریبان بودیم و مشکل داشتیم، تبدیل به جزئی از شخصیت ما می گردد. چیزی را که همیشه دنبالش بودیم را پیدا می کنیم: یعنی ارتباط با دیگران، ارتباط با نیروی برتر، ارتباط با دنیای اطراف مان و مهم تر و تعجب آور تر از همه ارتباط با خودمان.